جهانِ کوچک من؛ این روزها که بگذرند و نورِ امید طلوع کند، هر طور شده به جست و جویت می آیم، که مجال زندگی کم است... دستانت را محکم تر میفشارم، و هرروز بیشتر از روز قبل، عاشقانه تر دوستت خواهم داشت ...
با لب هایم نه ! من همیشه تو را... با چشم هایم می بوسم... آرام تر... گرم تر... عاشقانه تر...
