آب و باد و، خاک و آتش، مینمایند این صدا: تا هماره، زنده بادا کشورِ ایرانِ ما کشوری که: مردمانش، «عشق» را سرلوحهاند مهرورزیهاست رسمِ کیشِ مهرِ سینهها «سرزمینِ آریایی»؛ «سرزمینِ مادری» خاکِ گلگونی که هست از خونِ یاران، باصفا
