عباس رئیسی شعر

من چو با عشق تو مستم بسمه
من چو دل را بتو بستم بسمه
من زغمها همه دورم چو ملال ؟
اینکه من با تو نشستم بسمه

ای هما ای مظهر عشق وصفا
ای توای بانوی پرمهر
ووفا
ای توای مادر ببین حال مرا
ده نجات ما راازین ظلم وجفا
یاد ایام جوانیت بخیر
کس نمیگفت درجواب تونه خیر
یاد ان روزی که دل تو میربودی ازهمه
مینمودند دوستانت شادی و هم همهمه
ای هما ای مادر...

شب هم بسر رسید و نگار من نرسید
عمری گذشت و کس بداد من نرسید
گویند که روز جمعه می آید او
جمعه و جمعه ها گذشت امام زمانه ام نرسید🌹