متن قالی

نمیدانم چه رازی در دل گلهای قالی نهفته است که گاهی ساعتها مرامبهوت خود می‌کند!

به نقش‌های قالی خیره شده بود. قالی، رفیق چندین ساله‌اش بود، همدمی که سکوتِ اتاق را با رنگ‌ها و نقش‌هایش پر کرده بود. در افکارش غرق شده بود، و به هنری که، به جز در چشم او، به آن بها داده نمی‌شد، می‌اندیشید. با خود زمزمه می‌کرد: «ای کاش قالی‌بافی...

تا توانی در جهان یکرنگ باش...
قالی از چند رنگ بودن،
زیر پا افتاده است!