متن محمد رضا شفیعی کد کنی

آخرین روزهای اسفند است
از سرِ شاخِ این برهنه چنار
مرغکی با ترنمی بیدار
می‌زند نغمه
نیست معلومم
آخرین شکوه از زمستان است
یا نخستین ترانه‌های بهار

بزن این زخمه
بر آن سنگ/ بر آن چوب
بر آن عشق که شاید
بردم راه به جایی...