متن نغمه

نفسم با تو شود شاد و،
دلم نغمه زنان؛
تپشِ قلب و صفای گلِ جانم با توست!

چشمان تو، چون ستاره در شب تار
لبخند تو، چو خورشیدِ در بهار
موی تو، چون پرِ قناریِ خوشخوان
صدایت، نغمه ی بلبل در نغار
ای دخترِ پاک و معصوم، ای لاله یِ نور
تو مظهرِ عشق و امید، در این روزگار
روزِ تو مبارک، ای گُلِ یاسِ سپید
با...

چشمه ی جوشانِ قالی، نغمه ی جانِ چای
مهرِ خورشید تابان، در دلِ این ماجرا

در هر گره، رازِ عشق، در هر تار، نغمه ی یار
مهرِ تو، ای قالیِ جان، در تار و پودِ این نگار

مهرِ تو، ای چایِ ناب، در رگ و جانِ این جهان
مهرِ تو،...

غزلی نغمه ی هستی، در سکوت صبحگاهی
رازهای ناگفته، در دل تاریکی نجوا می کند

نغمه ی عشق و شور و حال شاعری
بر لبان نغمه سرای هر دیار

تا ابد، نغمه ی شعر، در جهان باقی
یادگارِ عشق و شور و ایمانِ شاعر

نغمه ی عشق و شور و حالِ شاعر
در بهارِ هستی، نغمه ی دلنشینِ شاعر

بیست و یکم مارس، روزی به نامِ شعر
جشنِ واژگانِ ناب و لحنِ دلنشینِ شاعر

از حماسه تا غزل، از قصیده تا ترانه
هر کلامی، نغمه ی روحِ بلندِ شاعر

با قلمِ جادویی، نقشِ هستی می زند
خلقِ دنیایِ نو، در خیالِ روشنِ شاعر

عشق و امید و ایمان، در...

نغمه ی عشق و شور و حال شاعری
در جهانی پر از غم، چه دلنشین و بُهتَر است

آمد بهار و گلها شاد و خندان
شد زمین از رنگ و بویشان، نگارستان

بر تپه ها خورشید رخشان، تابید
آسمان را غرق نور، کرد و بی کران

در این منظره ی زیبا و دل انگیز
یک روستا در خوابی عمیق، شد آرمیده

سبزه ها و لاله ها شاد و...

در ساحل نگاهت، دریای عشق موج می زند
گلبرگ بوسه ات، نغمه ی شور و عشق می خواند

پنجره ی دلم به روی بهارِ تو باز می شود
نورِ وجودت، تاریکیِ غم را می زداید

در آغوشِ گرمِ تو، غرقِ آرامش می شوم
بوسه یِ خورشیدِ عشقت، جانِ دلم را...

تابِشِ خورشید بر پنجره، نغمه ی شادمانی
پرده لرزان، گویی به رقص آمده از شیدایی

گلدان سبز، سرشار از طراوت و زندگی
میوه ها در کنار پنجره، هدیه ی رنگ و زیبایی

آفتاب در اتاق تابیده، روشنی بخشیده
روز نو، امیدی دوباره در دل آفریده

صفای دل در خانه ی...

دل انگیزترین نغمه ی زندگی
سکوت نگاه توست
وقتی که با هر مژه بر هم زدن
دوستت دارم هایت
به قلبم هدیه می شود


مجید رفیع زاد

پاییز در قلب این شهر،
برگ های رنگین کتاب روی شاخه های درختان جلوه گری می کنند
موج صدای لحظه ها در گوش زندگی نغمه سرایی می کنند.
نغمه ای روشن از پشت کتاب ها، همراه با تلالو روشنایی خورشید .
شهر را از تاریکی جهل بیدار می کند.

از طلوع آفتاب روی دوست
در زمستان مژده ی بهار می آید
سرود و نغمه ی نوروز
به گلستان شور هزار می آید



فیروزه سمیعی

نیست شدم هست شدم
نغمه ی جانسوز شدم
سوز شدم ساز شدم
از عدم آغاز شدم


فیروزه سمیعی

ای نغمه ی عاشقانه ی دل!
خوش ضرب ترین ترانه ی دل!
«احساس» گرفته شوق تو باز؛
برگرد؛ بیا؛ بهانه ی دل!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

در نگاهم هزار سروده می خوانی
در صدایت هزار نغمه می بینم
در کویری که دشت خشکی خالیست
بر لبان تو من هزار جوانه می بینم

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست.

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.

نسرودی آیا؟

غیر من رو به کسی در نگشودی آیا
دیده ای را به غمت تر ننمودی آیا

با چنین مهر و وفایی که تو دلبر داری
غصه از خاطر دیگر نزدودی آیا

شاخه لبریز دلآشوبی شهلایت شد
طاقت از سرو و صنوبر نربودی آیا

باد سرگشته انفاس مسیحای تو...

«دران زلال بیکران»

(به محمدرضا شجریان)

بخوان که از صدای تو سپیده سر برآورد
وطن، زِ نو، جوان شود دمی دگر برآورد

به روی نقشه وطن، صدات چون کند سفر
کویر سبز گردد و سر از خزر برآورد

برون زِ ترس و لرزها گذر کند ز مرزها
بهار بیکرانه‎ای به...

تو ای یارِ محبوب، خورشیدِ زیبا
که در خانه ی من
طلوع کرده ای باز
باد اکنون دگر پشتِ این شیشه ها
نغمه ای شاد را می نوازد
و دیریست کاین نغمه ها را
به صبحی مه آلوده
نشنیده ام من...

روی دیوارای سنگی بنویس
رو گلای توت فرنگی بنویس
خودتو درشت و زیبا بنویس
منو عاشق منو تنها بنویس
روی نغمه های بارون بنویس
با غم لیلی و مجنون بنویس
روی شفافی چشمه بنویس
با هزار ناز و کرشمه بنویس
با شروع یه نت دو بنویس
منو خط بزن فقط...

آخرین روزهای اسفند است
از سرِ شاخِ این برهنه چنار
مرغکی با ترنمی بیدار
می‌زند نغمه
نیست معلومم
آخرین شکوه از زمستان است
یا نخستین ترانه‌های بهار