متن سنگ

پا در کفشِ دریا کن
تا سنگ به سرت نخورده
رودِ ماهی ندیده!
لگدمالیِ ماهی ها
از جانبِ تو نیست
بجوش!
بجنب!
و بپا!
پابرهنه بودن
به انسان شدن
می انجامد
«آرمان پرناک»

مثلِ برگِ خیسِ چسبیده به سنگ
در آغوش گرفتمت
به اختیار خود یا به اختیار خود
و تو
مدام در تلاشی
برای پس زدن
اما باید بدانی
یک رود
یک دنیا
پشت من است
«آرمان پرناک»

اندوهِ سفت و سختی،
چپِ سینه چسبیده
که با هیچ چیز
که با هیچ کس
پاک نمی شود
حتی شما رودِ عزیز!
«آرمان پرناک»

هر چقدر دوست داری
جلویم سنگ بیانداز، دریا !
این رودِ بی دست و پا،
سرِ پایان دارد !!
«آرمان پرناک»

هرگزنداشت هیچ خریدار،سعیِ من
پاداش بی ریایی آیینه،سنگ بود
رضاحدادیان

سفارش داد
بنویسید روی سنگ:
هرگز نمیرد آنکه ...
وقتی که مُرد
باد آمد ،
خاکسترش را بُرد.

دریا
درون گوش ِماهی
خلاصه می شود
و دریادلان
در شیارِ سنگ هایِ ساحلی.

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود
ثانیه ها و دقیقه ها ز جنس سنگ می شود
گاه سرم گیج می رود میان عقربه ها
قلاب زمانه به دلم چنگ می شود
گاه فرو می روم درون غبار اشک
چشمم شده چشمه و دلم سنگ می شود

دو جهان به هم بافته دو رنگ عجیب
دو دشمن هر دو شوخ و فشنگِ عجیب

تو شهد زندگی را چشید دو لبت
من دادم یک بهشت را به زنگ عجیب

منی که در کنارم هزاران شب مست
توشامی که می رقصی بر گرگ عجیب

دوباره بر کوره چشمانت دود...




دوش خواب بودم
نشنیدم ملائک در بزنند
اس ام اس دادند نیا
بر سر ما سنگ زدند

سر به سنگ نه باید به کلنگ بزنم
آهو که شدم باید یک پلنگ بزنم

این برکه کوچک مرا خواهد خورد
ماهی که شدم باید به دل نهنگ بزنم

من یوسفی هستم در را خودم بستم
بر چشمان زولیخا قفلی زدم و مستم

من سخت می دویدم مانند یک سرباز...

آفتاب آمده
صحبت سنگ و درخت
دور از چشم باد...

ما را به راه خویش درنگی اگر نبود
یا پیش پای ما سنگی اگر نبود
اکنون گیاه رسته ی امید می شدیم
کرسی نشین معبد خورشید می شدیم
لعنت به هر درنگ
نفرین به هر چه سنگ

ای گل خوشبوی من دیدی چه خوش رفتی ز دست

دیدی آن یادی که با من زاده شد بی من گریخت

دیدی آن تیری که من پر دادمش بر سنگ خورد

دیدی آن جامی که من پر کردمش بر خاک ریخت

لاله ی لبخند من پرپر شد و بر باد...

دیگر بعد از تو ،

دیر و زود ندارَد....

این ، مَنِ تو وجود ندارَد...!

حالا...

حتی اگر بدانی....

از تو ، برایِ خودَم

بُت

ساخته ام... ،

باز هم ایراد خواهی گرفت که ،

چرا تو را شبیه به

سنگ

کرده ام ، برای خودم!!!

.

.

وَ...

پرستیدن...

آتشفشان سکوتم!

آسمانی کبود که نباریده بند آمده


زنبقی که از زیر سنگ روییده


نیلوفری که دستش به خشکی نرسیده

سنگ ها،
سنگ دل ها،
همه چیز را می شکنند...

***--حتا شخصیت را!

رها فلاحی https://t.me/rahafallahi

همه چیز را تراشیده ایم
درخت را
فلز را
سنگ را
خاک را
و گاه یکدیگر را

❥ ⚫️ ❥☔️ 💜❥ ⚫️❥

سنگ کاغذ قیچے که بازے مے کࢪدیم 🤸🏼‍♂
هیچ وقت سنگ نمے آورد ..
میدونست ࢪو باختن خیلے حساسم،
مے گفت نشه یه وقت با این سنگ ببࢪم✋🏼
اونوقت بگی با سنگ دلت ࢪو شکوندم🙂. . .

دامن چین کتان‏ ات وطن من شده‏ است
تن تو جامعه‏ ی زیستن من شده‏ است

آن‏ قدر ربط ندارد به‏ محبت ؛ آغوش
که دو دست‏ ات یقه پیرهن من شده‏ است

چه‏ بگویم چه‏ بگویم که خودات می‏بینی
لب‏ ات‏ است این‏ که زبان در دهن من شده‏...

به من می گویند:
--دلِ تو از
--سنگ ست!
...
من اما،،،
از سنگ می پرسم؛
--پس دلِ من؛
چرا شکست؟!



لیلا طیبی(رها)

سنگ بزرگی شده ام
که نه از سیلاب تکان میخورد
و نه از نوازش نسیم نرم میشود
کجای این رودخانه خروشان
آفتاب چهره ام را میسوزاند
یا اینکه سرمای زمستان
تنم را میشکند
بعد از تو
کدامین اتفاق مرا
تکان خواهد داد
تا بفهمم
آیا هنوز زنده ام؟

وای به حالِتان
اگر دُختری بُغضش را به جای گریه
بخندد .. کارتان تمام است ..!
دیگر او سنگی شده است ،
با نقاب فرشته ..!
دیگر کارتان تمام است ...

آزادی
رودی ست که هرچه به سنگ می خورد سرش
از دریا، کوتاه نمی آید... .


حادیسام درویشی