من در شگفتم که آیا برف به درختان و مزارع عشق می ورزد که این چنین آن ها را به آرامی می بوسد؟ و سپس آن ها را چنین آسوده و در امنیت با لحاف سفیدی می پوشاند و شاید می گوید:”بخوابید، عزیزانم، تا تابستان دوباره بیاید.”
امنیت یعنی بانویت که دستت را می گیرد صورتت را که میبوسد بداند ناب تر از دستهای تو دستی نیست...
تو را آنگونه می خواهم که باغی باغبانش را شبیه مادر پیری که می بوسد جوانش را
