مرد دل ما، کسی جان کندنش راندید خون شد چشم ما کسی اشک هایش راندید پاره شد حنجره ما کسی فریادهایمان رانشنید تاریک شد روزهایمان کسی حالمان راندید پژمرده شد گل امید در دل ماو نه خودو نه کسی آبی به لب تشنه نرساند... نوشته:نگین رازقی
