پذیرش حقیقت در مورد سختی ها برای آدم امنیت خاطر ایجاد می کند. به نظر من از نظر روانشناسی آرامش خاطر، موجب آزادسازی انرژی می شود. هر زمان که ناخوشایندترین و نامطلوب ترین وقایع و اتفاقات ممکنه را بپذیریم، دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم.
همانطور که وقایعِ واقعی فراموش می‌‌شوند ، بعضی وقایع که هرگز اتفاق نیفتاده‌اند می‌توانند در خاطرات طوری زنده بمانند که گویی اتفاق افتاده‌اند ...
من فکر می‌کنم آن چه موجب رنجش آدم‌ها از یکدیگر می‌شود، این است که : غالبا ما آدم‌ها توقع داریم طرف مقابلمان ، به تمام وقایع دنیا از زاویه‌ی دید ما نگاه کند !
