متن فراموش

در دنیایی که
همه چیز خیلی زود
فراموش می شود،
عکس ها سندی هستند
که با ثبت یک لحظه،
راوی تاریخ می شوند

عاشق سگی هستم
که در زندگی گربه ها،
موش بدواند...

حالم بد است
از این عصرهای بی حوصله
وقتی حضور سبزت را
در هیچ کافه ای
نمی شود لمس کرد
و باید به ناچار
خیال شیرین آمدنت را
بر تن دلتنگی هایم ببافم
و فراموش کنم
که نیستی و
ندارمت


مجیدرفیع زاد

با باوری لرزان/
به لبه ی پشت بام نزدیک می شوی /
که شاید /
که شایدکسی از پشت /
تو را بغل گیرد؟ /
عزیز دلم /
پیش از این /
مرگ به آغوشت کشید /
فقط فراموش کرده ای!
«آرمان پرناک»

هرچه من بذرِ فراموشی بکارم
آنچه می روید تویی🌱
نقص از دانه و از زرع که نیست
فطرتِ خاکِ وجودم
همه از هستیِ توست

اسماعیل دلبری

و در نهایت فراموش خواهیم شد و دیگر کسی مارا نخواهد شناخت، حتی اگر از گور برخاسته و به میان مردم بیاییم... در دهه ها و سده ها و هزاره های آینده تبدیل به خاک خواهیم شد و در اعماق زمین به سکوت ادامه خواهیم داد و اما مردمی که...

فراموش کردن سخت نیست ولی ادای فراموش کردن ها رو در بیاری اینکه بگی چیزی یادم نمیاد سخته
همه چی می گذره ولی اینکه تو بخوای منو به یادت بیاری این منم که تو رو فراموش کردم
به یاد داشته باش هر وقت خواستی فراموش کنی بدون اول از سمت...

ترسِ توست:
فراموش کنی خودت را؛
ترسِ من:
فراموش کنم تو را!
زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)

هرگز یادم تو را فراموش نمی شود دلبر
بعد از این تو را به خدا
می سپارم با دیدگان تر

کاش اتفاقی دور بودم
آخرین زنگ
آخرین نامه
آخرین نگاه
همان که مدت ها در ذهن میماند و
هیچگاه فراموش نمیشد

با یاد تو
همیشه در زیر باران خاطرات
خیس می شوم
هرگز نمی توانم فراموشت کنم
چونکه دلتنگی
تنها یادگاری است
که از تو دارم


مجید رفیع زاد

دفتر را ورق زدم قلم را در دست گرفتم . قلم میخواست تو را فراموش کند . قلم میخواست تو را فراموش کند ورق میخواست فصل دیگری آغاز کنم از فصل دلتنگی به فصل عاشقی
از فصل عاشقی به فصل دیوانگی
قلم میخواست از تو نگوید بس است دیگر بس...

تمام خیابانها را
برای فراموش کردنت قدم زدم.
اما فراموش کردم
تک تک این خیابانها خاطرات توست.
دیگر باید سر به بیابان زد
شاید باد ، همه چیز را با خودش ببرد
یاد تو و فکر من...

...
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

این روزها فراموش کارشده ام، فراموش میکنم همه چیز دروغ بوده است، فراموش میکنم کسی مرا دوست ندارد... عجیب نیست؟ حتی گاهی فراموش میکنم باید نفس بکشم...
کاش به همین منوال پیش برود، خدارا چه دیدی... شاید فراموش کردم که روزی کسی را بسیار دوست میداشتم!!

باید بری شاید تو رو باید فراموش کنم
تو اون چراغِ روشنی که باید خاموش کنم
باید بری باید برم ،تموم شه این دلواپسی
تو بی منم تَهِ قِصه،میشد به مقصد برسی
دنبالِ ردّ پای من ،نگرد پیدام نمی کنی
تو حتی توو خیالِت هم منو صدام نمی کنی
باید...

حاضر بودم برایش بمیرم...
مخصوصاً آن روز که از شدت سرما از دماغش آب می چکید و نوک دماغش قرمز شده بود..
با تمام آنچه که آن زمان از عشق می دانستم عاشقش بودم...
گفته بود عاشق آب نبات چوبیِ خروس قندی ست... من هم رفتم و گشتم و در...

باور نمی کنم که فراموش می کند
آغوش ریل ، خاطره های قطار را...

بگذار که یک عمر فقط قهوه ببویم
تا بلکه فراموش کنم عطر تنت را

کاش می توانستم
در گذشته ی خود فراموش شوم و
هرگز در آینده پیدا نشوم...!

سالها بعد
مثلا دوسال بعد
من همه چیز را فراموش کرده ام,از همه چیز گذشتم, روز های بد را پشت سر گذاشته ام!
آدمهای بدِ زندگی ام را حذف کرده ام, دیگر بخاطر آن چیزی که امروز برایش گریه کرده ام, گریه نخواهم کرد!
میدانی,سالها بعد خیلی دیر میشود, برای...

حواست باشد که چه شخصی را ،
برای آمدن چه کسی کنار می گذاری
و فراموش اش می کنی!
می دانی، هیچکس پرده را برای
آمدن "تاریکی" به داخل اتاق
کنار نمی زند!

فاصله یعنی
در پی زمستان که فراموش شد سایه ی درخت...!

حادیسام درویشی

فراموش نمی شوی
مانند اولین لحظه که دیدَمَت
مانند اولین جانمی که از لبانت شنیدم
مانند آخرین لحظه ای که
دست تکان دادی، دور شدی و رفتی

ما کاروان کوچک همراه بوده ایم

ای اف بر این طلاق

کز تند باد او

ناگه چراغ قافله خاموش می شود

وندر شبی سیاه

در شوره زار عمر

هر یک ز ما به کوره رهی می رود غریب

وز یاد روزگار فراموش می شود!