سخن عشق تو بی آنکه برآید به زبانم رنگ رخساره خبر میدهد از حال نهانم گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم باز گویم که عیان ست چه حاجت به بیانم
هر که از ما بزند یا بخورد باکی نیست ما همان دیوانهی مستِ پریشان حالیم
