پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
قصّۂ عشقُ بایدازمادری شنیدکهباگریه بَچَّشُ بهجبهه بُردکه شهیدشِهازمادری که وقتیفرزندِ اون شد شهیدحتّی جِنازَشُ همبه چشمای خودندیدداغ فرزندُ دیدنکمترازشهادت نیسخوابشونُ ببینیهرشب باچشای خیسعشقُ باشهادتِفرزندانِش معناکردخودخدابوسه بهدو چشماش وُ دستاش زد.....
تو عشقُ باشهادتبه انتهارساندیکاری کردی تو قلبیه ملّت جاودان شیماباتو به معنیِتازۂ عشق رسیدیمسرداردلها راهِتو رو ادامه میدیم...
سلام عزیز پرپرم/ سلام عزیز برادرم/سلام شهید تشنه لب/سلام شهید بی سرم...
