یکشنبه , ۴ آذر ۱۴۰۳
کوههای عظیم پر از چشمه اند و قلبهای بزرگ پر از اشک...
یک کوه پیر منفعل شدکه از یائسگی گذشته بودتو را فتح کردیا تو او رانمیدانمبه ھر حال یک پرچم سفید چون موی تو...در قله باد می خورد...
قله ای که چند بار فتح شودبی شک تفریحگاه عمومی می شود!مواظب دلت باش...!...
تو قله ی خیالی و تسخیر تو مُحالبخت منی که خوابی و تعبیر تو محال...
هر که در عشقسر از قله بر آرد هنر استهمه تا دامنه کوه تحمل دارند...
