یلدای موهایت هرگز مباد بدست باد
موهایت را آفتابی نکن باد دیوانه می شود.
آرزویم را بستم به ضریحِ موهایت...معجزه شد
دنیا به هم ریخته! موهایَ ت را شانه کُن
موهایت را ببند! این فصل به بادهایش معروف است، دل من به هوایی شدن....
روزگارم را هم مثل موهایت سیاه کرده اى… اما چرا روزگارم مثل تو زیبا نشد؟
چه نقاش ماهری است فکر و خیال وقتی که دانه دانه موهایت را سفید می کند...
حسادت می کنم با هر که دستش لای موهایت حسادت می کنم حتی به این موگیر ها، تل ها
چقدر بگویم موهایت را ببند دلم را باد دارد می‌برد.
