باران هم که باشی باز آنکه سرپناه ندارد به تو ناسزا خواهد گفت!
فرقی نمی‌کند چه برایم نوشته دوست گیرم که ناسزاست ولی دست‌خط اوست آیینه وار خیره به تنهایی توام آری! سکوت ساده‌ترین راه گفت‌وگوست
رگبار ناسزاهای تو و رمیدن آهوی تشنه کام عشق آه،چه سوت و کور است برکه ی دلم!
