شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
لب های تو با شعر عجین است؛ عجیب است ما پسته ندیدیم شکر داشته باشد...
سکوتتمشت می کوبد به دهانمگویی که پسته ای وُلب بسته ای......
سیب و انار و پسته، شیرین و ترش و شورطعم اصیل یک شب یلدای مشرقی ستحالا که دوستان همه جمعند دف بیارچشم انتظار صد دل شیدای مشرقی ست...
خنده رسوا می نماید پسته ی بی مغز را...
