مدتی ست دست و دلم به گذاشتن هیچ پست و استوری ای نمی رود. امروز اما رفیقی این پست را از صفحه ی کودکان سندروم داون برایم فرستاد. دیده بودمش، اما دوباره دیدنش هم رَحم نداشت در تولیدِ ذوق! اینجا تولدِ راستین است. همانی که چند بار از مادرش خواسته...