به جایِ هدف گذاری، آرزو انتخاب کن یه آرزویی که بتونه بستر مناسبی برای تمامِ هدف ها باشه
یه ذره خنده داره ...گفتنش ما توی خونه درهای زیادی داریم یه درِ ورودی داریم،درِ اتاق داریم،درِ دستشویی داریم درِ انباری داریم... یه روزی به این فکر کردم که پر کاربردترین درِ کدومه؟ در دستشویی،همه ازش استفاده میکنن...به دفعات ولی چند نفر دیدیم که با پا این در رو باز...
فرزندان نداشته ی عزیزتر از داشته هایم! شاه کلیدِ شعور در زندگی این است که یک جایی، در یک اتفاقی، در یک بحث یا ذوق یا نقد، خودتان را به نزدیکترین آینه ی دوروبرتان برسانید، زل بزنید در چشم های خودتان و بگویید "من اشتباه کردم"! بعد یک چَک بخوابانید...
استیصال آنجاست که دستِ نیاز باشد و توانِ اِجابت نه استیصال آنجاست که دَمِ زجر باشد و بازدمِ رهایی نه استیصال آنجاست که طوفان باشد و پناه نه فریاد باشد و پژواک نه مرگ باشد و نجات... استیصال اینجاست! من اما تا واپسین توان و بازدم و پناه و پژواک...
از آن دسته آدم ها هستم که بلد نیستند زمانِ مناسب برای نوشیدن چای را تخمین بزنند! یعنی یا زبانشان را می سوزانند و تا تهِ روز از زبری اش زجر می کشند، یا آنقدر می مانند خنک شود که دیگر با شربتِ تلخ فرقی نکند! معقول ترین راهِ حل...
برخی از دوستان آینه ی مُحدّب اند و بعضی ها مُقعر! دوستِ خالص اما... به گمانم کسی ست که نقص ها و کم کاری هایتان را با "آینه ی محدّب" و تصویری کوچکتر از واقع به دلش می چسباند و از آن طرف حمایت ها و محبت هایتان را می...
لقمه ی آخر، صحنه ی آخر، دیدار آخر را به هیچ قوم و رسم و بایدی نفروشید. بگذارید پُرمَلات باشد، یکجور که چشم و دلتان سیر شود. تصویری که جانِ مقابله با سال ها دلتنگی تان را داشته باشد. همین!
مدتی ست دست و دلم به گذاشتن هیچ پست و استوری ای نمی رود. امروز اما رفیقی این پست را از صفحه ی کودکان سندروم داون برایم فرستاد. دیده بودمش، اما دوباره دیدنش هم رَحم نداشت در تولیدِ ذوق! اینجا تولدِ راستین است. همانی که چند بار از مادرش خواسته...
حالا تاریخ ها خوانده ام از زنده به گور شدنِ دختران، داستان ها شنیده ام از داس ها، تصویرها دیده ام از تجاوزها اما... دختران زیادی دیده ام که دست روی زانوهایشان گذاشته اند و بلند شده اند..
\پنجره\ همیشه یک واسطه بوده واسطه برای به قولِ آنها نگاه کردن به کوچه ی خوشبخت واسطه برای دریافتِ نور واسطه برای از باران لذت بردن و خیس نشدن واسطه برای از هیاهوی تصادفات و دعواها دور نماندن و درگیر نشدن پنجره همیشه یک واسطه بوده برای دید زدن و...
فرزندان نداشته ی عزیزتر از داشته هایم! درسِ امروزتان این است: افتادن، افتادن نیست! از دماغِ درازِ یک فیل، یا درخت، یا ماتحتِ مبارکِ آسمان، یا ... فرق دارد با "چشم"! درست است که در تک تک شان، "دافعه ی خواسته" و "جاذبه ی ناخواسته" پُر می کند تمامِ حجمت...
فرزندانِ نداشته ی عزیزتر از داشته هایم آن موقع ها که به دنیا خواهید آمد، به گمانم سر و ریختِ اسباب بازی ها و بادکنک ها باز عجیب تر و پیچیده ترتر خواهند شد. اما وقتی تعلیمِ درکِ "مقایسه" و "زمان" را کامل کردیم برایتان بادکنکی هِلیومی خواهم خرید! از...
عادتی دارم در غذا خوردن باید لقمه ی آخر پُرمَلات باشد، یکجور که طعمش بنشیند به دهانم، و چشم و دلم را سیر کند تا وعده ی بعد! چند روز پیش بعد از مدت ها رفتیم جگرکی. چهار سیخ سَردل سفارش دادند با یک سیخ جگر. من جگر-دوستم! خسیس بود...
من این شهر را از بَرَم درست مثل کفِ دستم و هیچوقت یادم نمی رود در کدام نقطه ی این کفِ دست بود که دیدمت و شدی یکی از خطوطِ پیشانی ام عمیق ترین خطَّم عزیزترین خط... .
دلبندانِ هنوز نداشته ام! یکی از اصل های مهم در زندگی، "اعتدال" است. یا همان "نه افراط، نه تفریط"، یا همان "نه شرقی، نه غربی"، یا همان "بپا از آنطرفِ بام نیفتی"! کلاً اکثرِ ما آدم ها بامِمان کوچک است انگار، جوری که هرکاری بکنیم از یک طرفش می افتیم....
عنوانِ انشاء: "من اگر در زمان قاجار بودم" یک ساعتی ست که صفحات و لینک های مرتبط با " زنان_در_دوره_ی_قاجار " را بالا و پایین می کنم و عکس ها را دید می زنم و به این فکر می کنم که اگر همین صد و خُرده ای سالِ پیش، مثلاً...
"پنجره" همیشه یک واسطه بوده واسطه برای به قولِ آنها نگاه کردن به کوچه ی خوشبخت واسطه برای دریافتِ نور واسطه برای از باران لذت بردن و خیس نشدن واسطه برای از هیاهوی تصادفات و دعواها دور نماندن و درگیر نشدن پنجره همیشه یک واسطه بوده برای دید زدن و...
جانان عزیزم الان که دارم این نامه را برایت می نویسم آمده ام دریا، قسمت هایی از تنم در تماس با ماسه هاست و پشتم را هم تکیه داده ام به ماشین کوچکی که نامش را فندق گذاشته ام. دو روز آینده ارائه ای سخت پیش استادم دارم که سخت...
به خلسه رسیده ام انگار همه چیز، با تمام متعلقات و مندرجات دکمه ی آسانسورِ عرش به فرش را در ذهنم زده اند و در بی وزنیِ محض، به همکف ترین طبقه ی ممکن رسیده اند! به غایتِ تمامِ دوندگی ها فکر می کنم به آدم هایی که روز و...
نمی دانم کدام پایه از هزاران پایه ی میزِ "بودنم" را کوتاه میخ کرده ام، که لنگ می زند مدام. کج می شود مدام. می ریزد تمامِ آنچه با دقت و ذوق چیده بودم رویش مدام و گند می خورد به تمام آنچه در سر داشتم مدام و زهر می...
"کاشکی آخرِ این سوز، بهاری باشد!" نود و تلخ تموم شد ۹۹مون رو بسازیم شریف تر باشیم! به گمونم بهار بهونه ی خوبی باشه... . بهارمون مبارک... .
