متن گنجه

طلاییِ احساسم را
مستور داشتم
در گنجه‌ای سپید
از شعرِ عفاف
تا مهر بچیند
قدّیسه‌ی باورم
از بوسه‌های راستین محبّت!

سالهاست
عطر تن ترا
در گنجه آویخته ام
هر بار که دلم برایت تنگ می شود
پیراهن هایت
شسته می شود

یک گنجه‌ای ، کشویی ، چیزی هم باشد که آدم «چه خوبه که هست»هایش را بگذارد توش ؛ هر از گاهی که همه‌ی آدم‌ها ناامیدش می‌کنند از بودن ، بازش کند ، گنجینه‌اش را نگاه کند ، دست بکشد ، لبخند بدود توی صورتش ، کشو را ببندد ، یک...