قامت همچو سروش پشته پیل تنم بود چال رخ خیالش تاج این سرم بود مژه ی سیه فامش پرده خلوتم بود گهر سخن دهانش نقل محفلم بود شیرین طعم لبانش رونق این ، دلم بود عطر خوش وجودش جاری به پیرهنم بود رفت و نماند، چوفهمید هستی این دلم بود...
اگه آدم ها رو یه ماشین فرض کنیم ودل آدم ها رو موتور ماشین تو میشی همون موتور اگه گفتی من چیم؟ من اگزوزم احتراق و زندگی مال تو دوده و غبار و غم مال من همین امشب مرداد ۱۴۰۱
ناگه گفتمش خدایم باش، تکفیرم کرد گفتمش رفیقم باش ، زنجیرم کرد گفتمش آنگونه که تو خواهی باشم مستانه خنده ای کردو تحقیرم کرد گفتمش آنگونه رندان که دیدی نیستم. گفت رهایم کن من آن خدایی که تو گویی نیستم. گفتمش من سبو و پیمانه نخواهم دیریست مستم گفت ساقی...
سودای عشق ما، دگر رونق ندارد جان در سینه ما، دگر رمق ندارد حلقه دستان یار غایت آرزوها غروب عشق ما، دگر شفق ندارد اغیار شدند یاران ، درگذر دوران گل باغ عشق ما، دگر طبق ندارد جان سحر ،گریست ز وعده دیدار طلوع عشق ما، دگر فلق ندارد خیال...
یک شب به خوابم بیا یک فنجان قهوه مهمان من گرمایش با دل من شکرش خنده تو......
