قامت همچو سروش پشته پیل تنم بود چال رخ خیالش تاج این سرم بود مژه ی سیه فامش پرده خلوتم بود گهر سخن دهانش نقل محفلم بود شیرین طعم لبانش رونق این ، دلم بود عطر خوش وجودش جاری به پیرهنم بود رفت و نماند، چوفهمید هستی این دلم بود...
خیال باطل فاصله دور است اما... در نگاهم بوسه میگیرم قائله ختم است اما... همچنان در گیر درگیرم
