متن خیال باطل

ای دریغا عمر رفته در هوای آرزو،
کی رسد این جان خسته بر سرای آرزو؟

سینه چون آتش ز سودای نهان افروخته،
دیده چون دریا ز اشک بی‌صدای آرزو.

نقش باطل بود هر دم آن‌چه در دل پروریم،
این جهان چون آینه، بازیچه‌جای آرزو.

مرغ دل در قفس تن می‌زند...

عمریست کـہ בر خیال خوב
بوسـہ گرفـتن ز لبانش،
شـבہ کارم.

بوسه باران میکنم هر شب در آغوش خیالم.
لبهای مست او را...

دلم پیـوسته پندارد که می آیی ولی انگار


خیالی بس عبث باشد چنین پندارِ زیبایی

❉᭄͜͡∙∙·▫▫ᵒᴼᵒ▫ₒₒ▫ᵒᴼᵒ▫ₒₒ▫ᵒᴼᵒ ا؋ـسو๛ کـہ رسیـבט بـہ تو سراب است
رسیـבט بـہ تو حقـہ ے ماـہ است
بوسیـבنت بوییـבنت همـہ عذاب است
گلے کـہ בاבے بـہ من خارבار است
قول و قراراے تو مال خزاט است
رسیـבט بـہ تو ؋ـکر و خیال است

قامت همچو سروش پشته پیل تنم بود
چال رخ خیالش تاج این سرم بود
مژه ی سیه فامش پرده خلوتم بود
گهر سخن دهانش نقل محفلم بود
شیرین طعم لبانش رونق این ، دلم بود
عطر خوش وجودش جاری به پیرهنم بود
رفت و نماند، چوفهمید هستی این دلم بود...

خیال باطل


فاصله دور است
اما...
در نگاهم بوسه میگیرم
قائله ختم است
اما...
همچنان در گیر درگیرم