متن قهوه

فنجانِ قهوه را
بر میزِ چوبیِ خاموش می‌گذارم
و تو،
از لابه‌لایِ بخارِ داغ
چون پروانه‌ای سپید
رها می‌شوی از پیله‌ی دوری.

خاطره‌ها،
چون دانه‌های قهوه
در آسیابِ مغز
آرام می‌چرخند
و عطرِ بودن‌ات
تمامِ اتاق را
به یادِ تو می‌سپارد.

پنجره باز است
و باد
موهای تو را
از...

➷➷➷➷➷ رها کرבט و فراموش کردن خاطرات تلخ
ماننـב نوشیـבט قهوـہ است
اول تلخ است اما بعـב کامت را شیرین مے کنـב..

چای را خیلی دوست دارم و قهوه را کمی
هردو را جلویم میگذاری
و من قهوه را انتخاب میکنم که رنگ چشمان توست
لب و لوچه فنجان چای آویزان میشود

نسرین شریفی

امروز رو جوری زندگی کن که انگار فردا
قهوه ای در کار نیست


برگرفته ار کتاب کوچک هوگا
نوشته ی مایک وایکینگ

چایی ام یخ می کند وقتی که هستی
حوصله م سر می رود وقتی که نیستی
روبه رویم می نشینی
روبه رویت هست قهوه
طعم چایی بهتر است یا طعم قهوه؟

روبروی نگاهم جایت خالیست
ومن تلخ می شوم
تلختر از تلخی قهوه
چون دارمت ولی نمی بینمت...

کنت عم أعمل قهوة، تذکرتک.
تذکرت شو اشتقتلک!
تطلعت بالقهوة وتطلعت بقلبی،
ما بعرف ع غیبتک مین فیهن عم یغلی أکتر!

•━┉┈┈┉━•✿⚘✿•━┉┈┈┉━•
.
در حال دم کردن قهوه بودم ؛ یاد تو افتادم
یادم آمد که چه اندازه دلتنگ توأم.
به قهوه و سپس به قلبم نگاهی انداختم
نمیدانم از...

انتظار یعنی نگاه خسته ی مردی در گوشه ی کافه،
با فنجان قهوه ای سرد و شعری ناتمام
که به نقطه ی نامعلومی خیره مانده است

چه خنده ت... میونِ فالِ قهوه هام قشَنگن

نِخندی خرابم... تو دلُم جِکرکِ جنگن…

یه روزی اگه تو فال نِباشی

میگردُم همه دنیا، بُگو فقط کجاشی

بیو بشین پشتِ همی میز دوتایی…

بشین تا مو فدات بشم الهی

میخوام داد بزنم قهوه بیارین

سی یارم که یکیت مثش ندارین...


_برشی...

حرص نخور قندم !
فنجانِ زندگی,
قهوه تر از آنست که بخواهی
مزّه بپرانی !!

آرمان پرناک

ول کن این جهان را قهوه را بنوش..


این جهان ب کام ما از قهوه تلخ تر ..


نویسنده :المیرا پناهی درین کبود

تلخیِ تمامیِ قهوه هایِ دنیا را
میتوان به شیرینیِ انتظارِ تو
جرعه جرعه نوشید و
باز شیرین وار
شب تا صبحِ هر ابدیتی را
با چشمانی پر خواب به انتظار نشست

تو شیرین ترین فرهادِ شب های منی

من می توانم بدون تو هم زندگی ای عادی داشته باشم،
می توانم بخندم، برقصم، با آرامش فنجان قهوه ام را بنوشم،
من فراموشی را بلدم، جا گذاشتن خاطرات در گذشته را خوب یاد گرفته ام؛
من در این روز ها دروغ گفتن را هم یاد گرفته ام، آنقدر خوب...

قھوه ای که با تو ننوشم؛
فرقی ندارد تلخ باشد یا شیرین.
زندگی ، بدون گرمیِ قھوه چشمانت،
طعم تلخ و سردی دارد.

اندوهگین که میشوم درمسیری نامشخص سوار بر قطار افکار روی ریل خاطرات بهنگام سوت های ممتد یادش درکوپه خیالش ؛ بهمراه دفتر یاد داشت قدیمی م با سیگاری برلب ؛ دستی دفتر ودست دیگرم قهوه میروم تا...
نمیدانم کی سیگاری شدم آخر یکی را دوست می داشتم بسیار.
واما بعداز...

عید آمد امّا بی حضورت غرقِ پاییزم
در زیرِ آوارِ غمت،از هیچ لبریزم
میگردم امشب کوچه های خاطراتم را
من بی تو یک آواره در سرمای تبریزم

موهای تو بر شانه ام مثلِ گسل بودند
باد آمد و چون زلزله بر جانم افتادی
با انقلابی که تو در قلبم به...

در کافه سفارش من هیچ است
تا وقتی ناب ترین ،باب ترین قهوه دنیا دارم

چون قهوه بدست گیرد آن حب نبات

از عکس رُخش قهوه شود آب حیات

عکس رُخ او به قهوه دیدم گفتم

خورشید برون آمده است از ظلمات

هر روز عصر
به امید در آغوش گرفتن دست هایت
قهوه را بهانه می کنم
و میان دنج ترین کافه ی شهر
قدم های فاصله ات را می شمارم
اما افسوس
همیشه فنجانم را تلخ سر می کشم
و دست هایم
انتظار را ملاقات می کنند


مجید رفیع زاد

پاییز فصل ضیافت هایی
از جنس ماندن بود
وقت رقصیدن برگ های سرخ
و فصل نوشیدن قهوه ی یکرنگی
ای کاش بودی
تا برای تمام دلتنگی هایم
ترانه می خواندی
و چون پاییز
فصل دلخواه من می شدی


مجید رفیع زاد

فنجانِ دلم، قهوه ی رویای تو دارد؛

پیمانه ی جان، جوششِ صهبای تو دارد؛

وقتی بدهی دستِ دلم، دستِ گُلت را،

احساسِ نهان، عطرِ دل افزای تو دارد...

زهرا حکیمی بافقی
(الف احساس)

🍃🌸🍃

ریچارد براتیگان:

بعضی وقت ها همه ی زندگی آدم فقط به
قهوه بند است و همه ی صمیمیتی که با
یک فنجان قهوه به دست می آید .

شب غم افزای قهوه دم کرده است
به یاد آن غروب خاطره سوز دلبسته است
رنگ روز نارنجی در آسمان گرم
با نغمه های خمار شعر، شب نشسته است
تا که غروب روح آرامش بهار است
قهوه، قصه ی مرهم اشتیاق دلستان است


غزل قدیمی

هنگامی که خورشید غروب می کند،
به کافه ای می روم و قهوه می گیرم،
سکوت در این کافه می نشیند،
غروب در چشمان خسته ی مردم می نشیند.
سکوت سنگینی در فضا حکمفرما است،
زبان ها خموشند، قهوه ای که می نوشم،
خروش دل تنهایی ام را به جوش...