چشمانش آیینه ای از دل پاکش بود صداقت را فریاد میزد اگر که راه دلش به راه زبانش نبود و موهایش امواج خلیج.. که متلاطم میساخت دل جوان و عاشقم را و میکشاند به هر طرف گاهی به سمت سبزی و راستیِ مازندران و گاهی به مسلک مهمان نوازی گرم...
دیالوگ -بنظرت چند سال دیگه فرصت زندگی دارم؟ فرصت اینکه بنده اش باشم. -هیچ کس نمی دونه، قطعا اگرصلاح باشه خودش عمر دوباره بهت هدیه می کنه، خیلیا هستن که لحظه ی مرگشون متوجه این اشتباه می شن. -چه اشتباهی؟ -اینکه از فرصت هاشون استفاده نکردن و دیر شد! -آره...
