شعرنو
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات شعرنو
چشمانِ تو آن زلزله در کویِ رقیب است
کز ریشه برآرد دل و ایمانِ مرا نیز
با خنده‌ی شیرین تو محشر شده برپا
افروخته بر خرمن و سامانِ مرا نیز
بی‌نام و نشانت نتوان برد دمی را
بنهاد به دفتر، غمِ جانانِ مرا نیز
ای یار! به شوقت همه‌جا نغمه...
دلم چون بادبانِ پاره بر طوفان غم‌ها سرگران مانده
به امیدی که روزی در افق پیدا شود فانوس رویایی
نوای درد را «ساهر» به شوق عشق می‌خواند
که می‌داند پس از شب، صبح می‌تابد ز زیبایی
خفته در خونِ دو چشمم جرعه‌ای بر من رسان
ای رَفیقِ دردها زین چشمه‌ی رحمت رسان
ساهَر از دوزخِ جدایی سوخت چو شمعِ شب
ای خُدا بر جانِ او آرامشی بی‌حد رسان
بی‌گمان
هر ماشه‌ای که چکانده شود
بی‌گناهی خواهد مُرد
و خون،
پاسخی‌ست سرخ به پرسشی سیاه،
که هیچگاه پرسیده نشد...
شادمان از پسِ پاییز دویدم
شاید، که بهار
در پسِ دستان تو پنهان باشد.
باد
بر شانه‌هایم وزید
و هر بار ،
صدای قدم‌های تو
در کوچه‌های خیس تکرار شد.
اما
بهار نیامد،
و تنها باران است
که گام‌های تو را
بر سنگفرشِ بی‌کسی
به یاد می‌آورد
سیلاب چشمانم چه‌ها با دل نکرد
جز زخم هجران مرهمی حاصل نکرد
هیچ دستی
بر شانه‌ی خسته‌ی ما نمی‌نشیند
و امید
چون پرنده‌ای زخمی
در باد گم شده است
با این همه
هنوز در چشم‌ها
جرقه‌ای مانده
که نامش زندگی‌ست...شاید!
به نام تو آغاز شد، صد دفتر شعر.
در سکوت نگاهت، تمام سطرها گم شدند.
دست در دست واژه‌ها، به دیدنت می‌آیم
و سطرها را با تو به تماشا خواهم نشست.
در تیرِ نگاهت همه عالم به تلاطم افتاد
آتش زِ دلت شعله‌ور افکند به دل، صبرم را
گر چه رفتی از برم در خون من جاری شدی
چون نفس ،همسایهٔ دیوارِ تنگِ سینه ام
سخن، تاج‌بخش است و تختِ سپهر
فردوسی برافراشت با داد، مهر
تو بی‌خِردی، بی‌هنر، بی‌نشان
جهان زنده از اوست تا جاودان
ویران شده این دل، بگو ای یار کجایی
بیگانه ز خویشم، چو به من باز نیایی
اشک‌ها با یاد تو در سینه‌ام دریا شدند
خاطراتت در دلم چون شعله‌ها برپا شدند
دلم پُر ز خون است در این خاکزار
ز تیرِ جدایی و زخمِ فشار
شده کینه قانون این روزگار
نه شادی است باقی ، نه بویی ز یار
نه دستی به یاری در این دارِ غم
فقط مانده سرمای ظلم و ستم
نه فریاد رسی هست ونه شوروحال
فقط بغض...
«آب را شستم از غبار، وضو ساختم
خاک بانگ زد که تیمم خطا نیست»
من از تبارِ بذرهای صبورم
که در سکوتِ شبانه،
به سمت نورِ نگاهت
قد می‌کشند.