در هفت آسمان خیال، بر ابر نازک نشسته

مهوش رخ و سیمین تن، در جامه ای ز گل رُسته

گیسوی بلند عنبرین، رها در باد همچون رقص

تاج سرش ز گل های وحشی، گویی بهشتی ز عشق

در رنگ های باده ای، رویای او عین یقین

منظره ای ز لطف حق، در عالمی پر ز نازنین

بر ابر نازک می نشیند، در خوابی که عشقش بیدار

مست از جام لطف الهی، تجلی از اسرار یار
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
فهیمه قدیمی