100 متن کوتاه رفتی ۱۴۰۳ جدید 2025

پاییز بیهوده به فصل هجران بدنام گشته است
توکه در بهار رفتی...

مرا دست خدا سپردی وُ بعد
تعجب از من که
چرا رفتی پس...

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید
بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت

رفتی و منو تو این شبهای سیاه تنهام گذاشتی

رفتی ..
درو دیوار اتاقم قفسم شد
حس خفگی
بغض گلو..
همنفسم شد

عشقم را هوس خواندی و رفتی
دلم را در قفس راندی و رفتی

برای من هوایی غیر تو نیست
تو غم در سینه بنشاندیو رفتی

رفتی و مرا یکسره با خود سر جنگ است
بعد از تو مرا حوصله خویشتنم نیست..

به جز تو قلب خودم را به هیچ کس نسِپردم
تو هم غمی به جهانم اضافه کردی و رفتی...

پاییز هم گذشت و به جز حسرتش نماند
مثل خودت که رفتی و دیگر نیامدی

رفتی و آسمان به حرف آمد
تو نبودی چقدر برف آمد

یکی می‌آید یکی می‌رود و این قانون بقای زندگیست
اما تو که رفتی هیچ کس نیامد
انگار قانون بقا هم پوچ است وقتی تو نیستی.

برخاستی و رفتی و در پشت سر تو
انگار نه انگار ... نگاهی نگران ست

چه بی موقع رفتی...
تازه داشت شباهت
غروب و گونه هایم...
طلوع و موهایم...
انار و لب هایم را
باورم میشد ...

فراموش نمی شوی
مانند اولین لحظه که دیدَمَت
مانند اولین جانمی که از لبانت شنیدم
مانند آخرین لحظه ای که
دست تکان دادی، دور شدی و رفتی

وقتی که
رفتی
ریشه عشق
سوخت ،

آتش گرفت
شادی

رفتی
پاییز

همسایه شد

هزار شب به سَحَر آمد و سحر شد شام
ولی شبی که تو رفتی ، سحر نگشته هنوز

رفتی وآسمان دلم ابری شد
می ترسم .....
می ترسم ،باران بگیرد...
من و بارون و چتری که دستان گرمت را می طلبد...
حجت اله حبیبی

رفتی وآسمان دلم ابری شد
می ترسم ،باران بگیرد
من و بارون....
و چتری که دستان گرمت را می طلبد...

حجت اله حبیبی

وقتی رفتی مُردم
ولی دم نزدم
تا کسی نفهمد که قلبم با تو می زد.....

حجت اله حبیبی

تو رفتی و پر پروانه ها سوخت
زکبریت غمت این دل بر افروخت
تو رفتی وجهان با آه سردی
لباس آخرت بهر دلم دوخت

حجت اله حبیبی

کاش بودی ومی دیدی
شبی که از کنارم رفتی ،تمام خاطرات باتو بودن را به آتش کشیدم
حتی خودم را
باور نداری از قلب سوخته ام بپرس حجت اله حبیبی

رفتی و با تو رفت مرا شادی و امید
دیگر چگونه عشق ترا آرزو کنم

ر روز با غم طی شد از وقتی که رفتی
اردیبهشتم دی شد از وقتی که رفتی

من در هوایت غنچه دادم، این زمستان
اصلا ندیدم کِی شد از وقتی که رفتی!!


| شاعر: سیامک عشقعلی |

قسم به...
آخرین شیون عشق بی پایان مان،
به بغض مانده در گلویم،
به حرف هایی که در دل ماند و دفن شد!
تو رفتی اما جایت هنوز در دل ویرانم درد می کند.

رفتی و بعد تو، احساس قلبم دود شد
جای خون رگهای من، با غم فقط مسدود شد
شاعر/ فاطمه قاسمی اسکندری (هورزاد)

به عشق من هوس گفتی و رفتی
دلم را در قفس کردی و رفتی

برای من هوایی غیر تو نیست
نفس در سینه حبس کردی و رفتی

گذشتی از من و رفتی چه آسان

مرا دادی به دستان زمستان

مگر شب بوی باغ تو نبودم

چرا پرپر شدم در باد و بوران

شهناز یکتا

وقتی رفتی ، مُردم ، امّا متحرّکم ، تا شاید روزی در جایی بیابمت . حجت اله حبیبی

تو رفتی ، در هر قدم ، نفسم تنگ تر و تنگ تر می شد ، تا از خویش به تنگ آمدم ، تو را ندیدم . حجت اله حبیبی

در آن حصارِ غمزده ی شب ، گریستم، وقتی ، غروب ، رفتی و در مِِه ،گم شدی . حجت اله حبیبی

وقتی رفتی گرم بود و از چشمانم عرق می ریخت ، باور نمی کردم رفتنت چشمم را به هم ریزد . حجت اله حبیبی

تو رفتی ، بی آنکه ، برگردی ، ببینی چشمم ، پشت سرت آب می ریخت . حجت اله حبیبی

تو ، رَفتی ،
و آسمان ، قند می ساید ،
بر سر من و خیال تو .
حجت اله حبیبی

رَفتی
و
رَفتم
در خاطرات گذشته
حیف !
عکس ها ،
بارونی شدن .
حجت اله حبیبی

🍁🌿🍁


تو رفتی و دلم پاییز گشته


غم و اندوه من لبریز گشته


دلم پر گشته از برگ طلایی


عزیز من عزیز من کجایی


شهناز یکتا

ای بی خبر از حال بیمارم
رفتی و خود را به که بسپارم!
باور نکردی حرف قلبم را
آرام جانم دوستت دارم ..

رفتی و جا گذاشتی تکه هایت را در من

و چه غمگین است ساختن پازلت

تو که رفتی
همه ی مزرعه ها خشکیدند
باغ من بعد تو صد جعبه زمستان داده...!

تو / مرا بدست باد سپردی و رفتی
خیالت راحت تکه تکه شده ام
فرشته آسایش

رفتی چون تیر وکمان شد
از بارِ غم پیکر من

تو رفتی و نصف وجودم با رفتنت رفت
حالا من با این تن نیمه جان چه کنم

تو رفتی و من اشک خون گریه کردم. غمم بیشتر می شود. فقط این نیست که شما رفتید. اما وقتی ترک کردی چشمهای من با تو رفتند. حالا چطور گریه می کنم؟

از صبح آن شبی که رفتی و گُمَت کرده ام باران واژه ها را خودکارم روی آسمان دفتر خاطراتم می گریاند؛ ومن همچنان پشت رنگین کمان پس از باران واژهایم دنبال تو میگردم...

✍️رضا کهنسال آستانی

چرا رفتی چرا من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم








ا

من هرشب تا سحر بیدارم ای یار
زهجر عشق تو بیمارم ای یار
تورفتی وبه عشق خود رسیدی
منم مجنون خود آزارم ای یار