در گذر از باغ عمر، برگ خزان ماند به جا
از بهاران خاطره، در دل نهان ماند به جا

چون شرابی کهنه در جام زمانه می چکد
عطر مستی بخش آن، در جان و جان ماند به جا

هر چه بود از شوق و شور، در دل ما می گذرد
ردپای عشق و درد، بی نشان ماند به جا

زندگی چون موج دریا، می رود با هر نفس
نغمه ی آرامشش، در گوش جان ماند به جا

هر که در این راه پرپیچ و خم گذر کند
از عبورش خاطراتی جاودان ماند به جا

در عبور از کوچه های سرد و تاریک زمان
نوری از امید و مهر، در آسمان ماند به جا

عشق را چون شعله ای در دل فروزان می کنی
گرمی آن در دل شب ها نهان ماند به جا

در حریم دل، اگر صد قفل غم بر در زنی
چشم امیدی به صبح، همچنان ماند به جا

آنچه از کردار نیک و مهر در دنیا کنی
چون چراغی در دل آیندگان ماند به جا

در گذر از این جهان، تنها تو را یاد کنند
نقش خوبی ها و عشق، در زبان ماند به جا

مهدی غلامعلی شاهی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی غلامعلیشاهی