جانا بہ پاے مستے، قدرے مرام بگذار
من ڪہ خراب عشقم ، سنگ تمام بگذار

با این دل حزینم ، در ڪورہ راہ مستی
با لعلے از لبانت، شرب مدام بگذار

امشب ڪہ ڪوہ دردم،حالم شدہ پریشان
درخلوت خیالم، بے پردہ گام بگذار

تیرہ شدہ جهانم ، زین جور بے نهایت
یڪ دم هلال رویت ،بر پشت بام بگذار

تا آسمان چشمت ، بے بال پر ڪشیدم
بهر شڪار این دل ، بے وقفہ دام بگذار

اے آنڪہ آزمودے ،شعر مرا بہ حسنت
در واژگانم امشب ، شور ڪلام بگذار

هنگام هر قرارے ، دل بے قرار رویت
شمشیر زلفڪانت ،ڪم در نیام  بگذار

زین چشم پر زخونم، با گریہ ے بهاران
اشڪم ز دیدہ بر گیر ، یا التیام بگذار

مستانہ در ڪنارم ، دستے بر آرو برخیز
ساقے عنایتے ڪن ، بادہ بہ جام بگذار

بر ساحل خیالم ، با موج گیسوانت
امشب تفضلے ڪن ، بر دیدہ گام بگذار

افسردہ مے شود دل، گر نشنود پیامی
با برقے از نگاهت ، بر دل پیام بگذار

ما میهمان دهریم ، درسایہ سار مردن
بشڪن سڪوت و بامن،حرف تمام بگذار

از بادہ ی  لبانت ، و آن رنگ ارغوانت
جامے بہ قصد قربت،حسن ختام بگذار
‍ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎
       
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
Sorei