پدر، قصیده ای است نانوشته؛
ستونی که خستگی در قامتش پنهان می شود اما شکوهش هرگز فرو نمی ریزد.
پدر، آرامش بخشی است که طوفان ها را از شانه هایمان می زداید.
قدم هایش اطمینان، نگاهش فانوس، و دستانش نقشه ای از مسیری است که بی صدا برای ما پیموده است.
هر چین بر پیشانی اش، حکایتی از عشق است؛ عشقی که بی هیچ ادعا ستون خانه می ماند.
نام پدر یعنی امنیت، یعنی سایه ای که زیر آن از طوفان ها نمی ترسیم.
روز پدر، ادای احترام به قهرمانی است که در سکوت، دنیایمان را ساخت.
باران کریمی آرپناهی
تاریخ انتشار:
۲۵ دی ماه ۱۴۰۳
ساعت۱۳ و۵۱ دقیقه
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
