100 متن کوتاه تک بیتی ۱۴۰۳ جدید 2025

گر تو گناه من شوی
توبه نمی کنم ز تو
جام لبت بنوشم و
باز گناه می کنم

نشسته ام به در نگاه می کنم
دریچه آه می کشد
تو از کدام راه می رسی؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود
جوانی ام در این امید پیر شد
نیامدی
و دیر شد ...

یا بفرما به سرایم یا بفرما به سر آیم
غرضم وصل تو باشد چه تو آیی چه من آیم

گر بیایی دهمت جان ور نیایی کشتمت غم
من که بایست بمیرم چه بیایی چه نیایی

خواب نمیبرد مرا ، یار نمیخرد مرا

مرگ نمیدرد مرا آه چه بی بها شدم

آن کس که بدم گفت بدی سیرت اوست
وان کس که مرا گفت نکو خود نیکوست

حال متکلم از کلامش پیداست
از کوزه همان برون تراود که در اوست

مثل یک معجزه ای
علت ایمان منی

همه هان و بله هستند
و شما جان منی

دردم به جان رسید و طبیبم پدید نیست
داروفروشِ خسته دلان را دُکان کجاست؟

ماه را دیدم و گفتم که قشنگ است اما
رخ زیبای تو را ماه ندارد جانا


(محمد فرمان رضائی)

دل به تو سجده می کند
قبله اگرچه نیستی

نیتِ هر نماز من
مذهب و عشق کیستی ؟

روز محشر بخدا خواهم گفت

آن که از من
تو گرفتی
همه ی جانم بود

من همانم که تویی 

از همه عالم جانش

هر کجا تو با منی
من خوشدلم
گر بود در قعر چاهی منزلم

با تو دوزخ، جنت است ای جانفزا
با تو زندان، گلشن است است دلربا

چشم تو هوش مرا از زندگانی میبرد

در احساسم نهفته هُرمِ مِهری/

که می سوزاند اندامِ نهان را/

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

آری اگر غم نبود،
تنهاترین بود دل!
زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

تو تمنای من و یار من و جان منی

پس بمان تا که نمانم به تمنای کسی

سر به راه بودم و
یک عمر نگاهم به زمین

‌‌‌‌‌آمدی سر به هوا
چشم به راهم کردی

ساوه مشهور به انار است و بَم به رطبش
یار ما نیز ، به شیرینی مرموز لبش

بر شیشه ی احساس کسی چنگ نزن
با زخم زبان به دیگران سنگ نزن
وقتی که خبر نداری از سر کسی
بیهوده به او تهمت صد رنگ نزن

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

منم که گام می زنم همیشه در مسیر تو
بدون تو کجا رود کسی که شد اسیر تو ؟!_





_

تا به کی باشی و من
پی به حضورت نبرم ؟

آرزوی منی
ای کاش به گورت نبرم

گفتی ز سرت فکر مرا بیرون کن
جانا سرم از فکر تو خالیست
دلم را چه کنم ؟

بغلم کن که دلم خواب ابد می خواهد

بسترم صدف خالی یک تنهاییست
و تو چون مروارید
گردن آویز کسان دگری

چشم من محو جمال مه توست
چشم تو پر ز تنفر و نگاهی گنگ است
دست من پر ز نیاز و همه مهر
دست تو سرد و فقط تو خالیست ...

امشب از غصه پرم حوصله داری، یا نه ؟

می توانی به دلم دل بسپاری، یا نه؟

در خیالم با خیالت
یک شبی خوابم گرفت

از همان شب از خیالت
من خیالاتی شدم

سر پیری اگر معرکه ای هم باشد
من تو را
باز تو را
باز تو را میخواهم

چشم درویش بکن موقع صحبت با من
من دلم خواسته شاید به شما زل بزنم

‏شب اگر باشد و
مِی باشد و
من باشم و تو
به دو عالم ندهم
گوشه ‌ی تنهایی را

من ندانم ز نگاه تو
چه خواندم اما

دانم این چشم
همان قاتل دلخواه من ‌است

رفتی ای آرام جان
آتش بجانم کرده ای
نشتر غم را فرو
در استخوانم کرده ای

دلم
به عظمت باران برایت دلتنگی
میکند
امروز عجیب
بی تو میمیرم

و تو
پنهانی ترین دلتنگی منی

چه کرده ای تو با دلم ؟
که ناز تو نیاز ماست

تو مرجانی تو در جانی
تو مروارید غلتانی

اگر قلبم صدف باشد
میان آن تو پنهانی

خواهم که به خلوتکده ای از همه دور

من باشم و من باشم و من باشم و تو

ما را به غیر یاد تو اندر ضمیر نیست

لب تر نکن اینقدر
که زجرم بدهی باز

یک مرتبه محکم
بغلم کن که بمیرم

بر مزارم بعد ها گاهی بیا، بنشین ببین
تو برایم تب نکردی، من برایت مرده ام

عظیم فلاح

صد بار گفتمش
وسط حرف من نخند
یکبار خنده کرد
بیا عاشقش شدم

حرامم باد اگر بعد از نگاهت

نگاهی لرزه اندازد به جانم

امشب این کافه
مست تر از من است
روى تمام صندلى ها
تو نشسته اى

گر تو باشی می توان صد سال بی جان زیستن

بی تو گر صد جان بود یک لحظه نتوان زیستن

میروی یک روز و با خود میبری روح مرا

عشق چه ارزشی دارد
وقتی کسی را
درست زمانی که
بیشتر از همیشه به تو نیاز دارد
رها کنی ؟

دلم را به کجای این شهر
مشغول کنم
که نگیرد
بهانه ی تو را ...

مثل باران بهاری که نمی گوید کی
بی خبر در بزن و
سرزده از راه برس

جان به جانم هم کنی

جانم تویی

آرام بگویم دوستت دارم
تو بلند بلند مرا در آغوش می کشی ؟

به هر جا می رسم افسانه ی عشق تو می گویم

به این افسانه گفتن عاقبت افسانه خواهم شد

آن زمان که گفتمش وای به حال دگران
من شدم از بد این حادثه خود از دگران

☘️🍃پرنده می خواند در دل شب به یاد لانه اش/
رود می گذرد غمگین و خاموش در انتظار عشق/🍃☘️
....

فیروزه سمیعی
https://t.me/Pangarah

رفتی به سرِ زندگی خود؛ دلِ من هم،

باید برود بی تو زند سرد، نفس را.

وه چه شود اگر شبی
بر لب من نهی لبی
تا به لب تو بسپرم
جان به لب رسیده را

تو بیا مست در آغوش من
و دل خوش دار
مستی ات با بغلت
هر دو گناهش با من

نمی آید به چشمم هیچ کس غیر از تو
این یعنی:
به لطف عشق، تمرین می کنم یکتاپرستی را

امشب دلم
دوباره تو را خواست از خدا
آه ای دعای هر شب من
مستجاب شو ...

قسمت این بود سرم بی تو به زانو برسد

بهشت را دوبار دیدم

یک بار در چشمانت
یک بار در لبخندت

عطر گیسوی تو پر کرده هوارا ، نکند
لای موهای خودت ، قمصر کاشان داری

خوشبختی یعنی

مالکیت یک نگاه

عشق چه میخواهد از ما ؟
جز دو قلب که بتپد
جز دو چشم که مسخ شود
و عقلی که دوستت دارم را بفهمد

من جز تو نشانی به دل خویش ندارم

ویرانه دل ماست
که با هر نگه ساده دوست
صد بار بنا گشت و
دگر بار فرو ریخت

تو را در روزگاری دوست دارم
که عشق را نمی شناسند

با سرود نام تو دل می تپد

تو را چه بنامم جز نفس
‌که بود و نبود تو
‌بود و نبود من است

سعی کردم که تو را کم کنم از زندگی ام

زندگی کم شد و دیدم تو شدی زندگی ام

عشق چیزی نیست
که دنبالش بگردیم
چیزیه که اتفاق می افته
و وقتی اتفاق افتاد فوق‌ العاده است ...

این من ، با هیچ تویی

غیر خودت ، ما شدنی نیست

هوایت می زند بر سر
دلم دیوانه می گردد

چه عطری درهوایت هست
نمی دانم
نمی دانم

گر بگویم با خیالت تا کجا ها رفته ام

مردمان این زمانه سنگسارم می کنند

همدردی و هم دردی و درمان دل ما

ای هرچه بلا
هرچه جفا
هرچه شفا
تو

احوال دلم

یک سره باران شده بی تو

تمام مهربانان را به خود نامهربان کردم

به امیدی که سازم مهربان، نامهربانی را

غالبا در هر تصادف می رود چیزی ز دست

لحظه‌ ی برخورد چشمت با نگاهم دل برفت

بیا به جنگ تن به تن

شلیک خنده از تو
رگبار بوسه با من

دل دردمند مرا
نبود بی تو دوا

هرکسی یک دلبر جانانه دارد
من تو را

به آتش میکشم خود را ، همه افکار بیخود را

به هر دم میزنم اما ، تو از من در نمی آیی

هر چند بشکستی دلم از حسرت پیمانه ای

اما دل بشکسته ام ، نشکست پیمان تو را

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

عشق همین است
همین که
یک ذره از تو
می‌ شود تمام من

آمدمت که بنگرم گریه نمی دهد امان

کاش
به تو وابسته شدن
این همه اندوه نداشت

هر که هستی، هرچه هستم
من‌ تو را عاشقترم

چه گریزی ز بر من ؟
که ز کویت نگریزم
گر بمیرم ز غم دل، به تو هرگز نستیزم

من و یک لحظه جدایی ؟
نتوانم نتوانم ...
بی تو من زنده نمانم

جا نمازم را به سمتت بی وضو وا کرده ام

من خدای گمشده را ، تازه پیدا کرده ام

مگر جانی که هرگه آمدی ناگه برون رفتی

مگر عمری که هرگه میروی دیگر نمی آیی

هم از سکوت گریزان ، هم از صدا بیزار
چنین چرا دلتنگم ؟! چنین چرا بیزار


{شهر ۲ - فاضل نظری}

فراموش کردنت کار سختی نیست
کافیست چشمهایم راببندم
و دیگر
نفس
نکشم

در اندک من

تویی فراوان

عشقِ یوسف چه ستم ها به زلیخا که نکرد
ماهرو سنگدل است گر چه پیمبر باشد

یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند

نگاهش می کنم شاید
بخواند از نگاه من
که او را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمی خواند

گفته بودی که چرا محو تماشای منی؟
و آنچنان مات، که یک ‌دم مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به‌ قدر مژه برهم‌ زدنی

جان من و جهان تویی
دلبر بی نشان تویی

خوش بنواز جان من
جمله نیاز میشوم

نفسم
بی نفست
در قفسم
می دانی؟

معنی
با تو بودن برای من
به سلطنت رسیدن است
چه قدر در کنار تو مغرورم

من اگر نیکم و گر بد
تو برو خود را باش

تو پس پرده چه دانی
که که خوب است و که زشت

وسیع باش

و تتها و سر به زیر و سخت