…گاهی وقت ها این خجالت لعنتی
…یا این غرورِ بی وجدان
زندگی مان را بہ هم می ریزد…
گاهی زبان ڪہ برای حرف زدن خلق شده
…آنجایی ڪہ باید بچرخد
لال می شود…
…و گاهی خودمان آرزویِ بزرگی را
ڪہ مدت ها برایش
…تلاش ڪرده ایم
بہ خاطر غرور یا خجالت یا ترس…
پس می زنیم و
حسرتش را بہ گور می بریم…

…مثلِ وقتی ڪہ دوستت دارمی
……می تواند
زندگیمان را عوض ڪند و…
……نمی گوییم
و وقتی دلش سرد شد و رفت…
……آه می ڪشیم
……می سوزیم
و فرصتی برایِ جبران نیست… .
.
ZibaMatn.IR