100 متن کوتاه یار ۱۴۰۳ جدید 2025

او قندِ روزهایِ تلخ من است.

دلبرم چاق که نه / باب دل یار شده مثل آن سوگلی دوره ی قاجار شده

عشق یعنی جای نفرین با دعا یادش کنی
خانه اش آباد دلداری که یارش را فروخت

تا خدا باشد نباشد دیگری پس نگو دارد که یار دیگری

فرمانده عشق یار محبوب تویی
دردانه تویی /کمال مطلوب تویی

لمس مژه ی یار به روی گونه
عجب تازیانه ی جذابی

غم من دیدند و رفتند ندارم یاری
تو چرا از من گذشتی و نکردی کاری
اگر از کسی شنیدی که بدت را گفتم
تو بدان در قلب کوچیک خودم جا داری

من بگردم گرد آن یاری
که میگردد پی ام..

هر که از عشق تو پرسید ،به او گفتم
شکر...
پیش مردم،گله از یار؟!
همینم مانده ست...

من دِلِ نفرین ندارم، پس دُعایت می کنم:
بعد من دلدادهٔ یاری شوی، مثل خودت!

عشق را هیچ...

پایانے نیست...

وقتے یار تویے...

دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من

دل داشتیم ، دادیم
جان بود،عرضه کردیم
چیزی که یار خواهد
صبر است و ما نداریم...

لذت وَصل نداند مگر آن سوخته ای
که پس از دوریِ بسیار به یاری برسد

بهار من بُوَد آنگه که یار می آید

نیس در فالم به جز دیدار یار

من فدای چشمو آن ابروی یار



فیروزه سمیعی

نشو محبوب آن یاری که خود یار کسی باشد
نرو بالای دیواری که دیوار کسی باشد

هر روز خبر می رسد از رفتن یاری
من مانده ام اینجا به چه کاری به چه باری

بهار من بُوَد آن گه ،
که
یار
می آید ...

گفتی بگوی عاشق و بیمار کیستی

من عاشق توام تو بگو یار کیستی

قهر است کار آتش گریه ست پیشه شمع

از ما وفا و خدمت وز یار بی وفایی

مثلِ باران افتادم به دلَت
راست می گویند هر اُفتادنی پایان کار نیست،
این افتادن آغازِ دلدادگیست.

نیست مرا جز تو دوا
یار جگر گوشه ی من...!

همه هیچ اند، اگر یار موافق باشد

منم آن یار که در سردی شب های غمت می ماند!

دلم را تو شکستی چه جفایی چه خطایی
بگیر از دلم غم دوری بگو ای یار تو کجایی

من که دلدار تو بودم بگو دلدار تو کیست
نیست وفادارتر از من یار وفادار تو کیست

عشق را هیچ پایانی نیست !
یار وقتی که تویی

یک نفس بی یار نتوانم نشست

بمان که عشق به حال من و تو غبطه خورد
بمان که یار توام
عشق کن که یار منی...

زل می زند سکوت
به چشمان یار

دلم یک یار میخواهد که همراهم شود عمری
که دردم را دوا باشد، که درمانم کند عمری

فکرش را بکن
همه ی پزشکان، بوسیدن یار را ،
بوییدن یار را
تجویز میکردند
آخ که بیماری عجیب میچسبید

قطار سمت خدا مى رفت ...
همه سوار شدند ،
وقتى به بهشت رسید ،
همه پیاده شدند ...
یادشان رفت که مقصد خدا بود ، نه بهشت ...!
آدمى همین است ؛
مقصود را به بهترى مى فروشد ،
یار را به زیباترى ...!

فارغ ز بهشت و دوزَخ ای دل خوش باش
با درد و غَمش که یار دیرینهٔ ماست ...

کاش روزی برسد
هر که به یارش برسد
دل سرما زده ما به بهارش برسد .

یار اگه یار باشه صداشم حالتو خوب میکنه...
دیگه بغل که جای خود داره...

️️️

حتما پیراهنی سفید
در زندگی داشته باشید،
که لکه ای از یار بر آن بماند ...

صبح باشد
و پائیز
و یار ..
در بوسه یِ صبح
حاجتِ هیچ استخاره نیست!

بسته ام بار سفر
یار به همراهم نیست
چشم من آب فقط
پشت سرم میریزد ..

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

یاری که باری از دل ما کم کند کجاست؟

ابر می بارد و من می شوم از یار جدا

چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا؟

در روز خوشی همه جهان یار تواند

ای یار
همسفر توأم
تا جان
به تن دارم

چنان ای یار گل پوشم
بکش در تنگ آغوشم
کزین عطر تنت جانا
من دیوانه مدهوشم

تو همانی که ز دیدار نگاهت مرا طاقت نیست

تو را تنها به دل من یار خواهم
ز هر کس من تو را غمخوار خواهم

دلم را برده ای ، تا هست جانم
تو را ای مهربان! دلدار خواهم

-بادصبا

ستاره درخشان در شب های خوش زندگانی فقط تو هستی
ای یار همیشه زیبا


رحمان شاهسواری کینگ

از بهر فراق یار است، مشکی برتن کرده ام

ورنه این رنگ مشکی ، از مکروهات دین ماست


وحدت حضرت زاده

در کنار یار بودن ، دمی مرا غنیمت است
یکی دوساعت این وسط یک روز برای من بود

وحدت حضرت زاده

عصرانه کنار یار طنّاز ، عالی

با چای و غزل، نغمه ی دلباز ، عالی

در ساحل دریای محبت ز صفا

یارم که شود همدل و همراز ، عالی

بادصبا

صبحگاه دیده گشایم ، رویت ببینم
کام من شیرین شودبادیدنت بسیار
کام من شیرین شود بی حبه قندی
قند من هست دیدنت ای یار!
زهرا سلحشور

بی عشق عبور از دل طوفان نتوان کرد
بی یار سفر از غم و باران نتوان کرد

در معرکه عشق نیاز است به مردی
رندانه گذر از دل خوبان نتوان کرد

آنکه یارش در بغل دارد چه داند حال من

ما قصه یِ دل جُز به بَر یار نبردیم

- هوشنگ ابتهاج

از یار داغ دیدم و از روزگار هم
چشمی به روزگار ندارم به یار هم

به نقد اندر بهشتست آن که یاری مهربان دارد

ای که از یار نشان می طلبی، یار کجاست؟

همه یارند، ولی یار وفادار کجاست؟

ای خوبتراز خوبان ای شاخ گل خندان

بهر دل ما یک دم لبخند بزن رقصان

بنمای کمند زلف چون دلبرکان ای یار

دستی بزن و گاهی با ما بنشین شادان

بادصبا

تو را تنها به دل من یار خواهم

ز هر کس من تو را غمخوار خواهم

دلم را برده ای ، تا هست جانم

تو را ای مهربان! دلدار خواهم

بادصبا

شدم عاشق به بالای بلندش
که کار عاشقان بالا گرفته است

نسیم صبح، عنبر بوست امروز
مگر یارم ره صحرا گرفته است؟

کاش راضی میشد قاضی ،عمر دهم
اما ببینم بار دیگر یار را

ای نفس خرم باد صبا
از بر یار آمده‌ای مرحبا

قافله ی شب چه شنیدی ز صبح
مرغ سلیمان چه خبر از صبا

بوسه ای از سر مستی
به لب یار زدم
آتشی بر دل دیوانه و
بیمار زدم

مست و خرامان میرود در دل خیال یار من

.
حکمِ عاشقی دیوانه همچون مثل من

تا ابد زندانیِ آغوشِ یاریست مثل تو

یاری آن است که زهر از قِبَلش نوش کنی
نه چو رنجی رسدت یار فراموش کنی...

مژده بده ، مژده بده ، یار پسندید مرا  
یار پسندیده منم ، یار پسندید مرا 
کعبه منم ، قبله منم ، سوی من آرید نماز 
کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا

یار آنجا و من این جا ، وَه چه باشد گر فلک
یار را این جا رساند ، یا برد آنجا مرا...

چشم و ابرو و رخ یار چه زیباست ولی
من گرفتار لب و فتنه ی یک خال شدم

بعضی موقع ها خودمون دوست نداریم حالمون خوب شه…
چون «درد» آخرین حلقه ی اتصالمون به چیزیه که از دست دادیم...!

در این سرما و باران یار خوشتر