آدمها همدیگر را پیدا می‌کنند...
از فاصله هایِ خیلی دور
از تهِ نسبت هایِ نداشته
انگار جایی نوشته بود که اینها باید کنارِ هم باشند
می‌شوند همدم...
می‌شوند دوست...
می‌شوند رفیق...
اصلا می‌شوند جانِ شیرین...
درست می نشینند رویِ طاقچه یِ دلِ هم
حرف هایشان یک جورِ خوبی دلنشین است
دل برایِ خنده هایشان ضعف میرود؛
اصلا بودنشان شیرین است
وقتی هم که نیستند هی همدیگر را مرور می‌کنند و مدام گوش به زنگِ آمدنِ هم هستند
خدا این آدم هارا نگیرد از هم...
.
خدا تو را نگیرَد از مَن جانِ دل
ZibaMatn.IR