بی معنایی جوهر زندگی است، همیشه و همه جا با ماست. حتی جایی که کسی نمی خواهد ببیندش، حی و حاضر است: در فجایعِ گوشه و کنار دنیا، در جنگ های خونین، در سخت ترین مصیبت ها. شهامتی بسیار باید تا بتوان در شرایطِ سخت و غم انگیز، بی معنایی را بازشناخت و به اسم صدایش زد. اما بازشناختنش کافی نیست، باید دوست داشتنش را یاد گرفت. نگاه کنید دوست من، از اینجا در این پارک، رو به روی ما بی معنایی در نهایت وضوح، در نهایت معصومیت و زیبایی حاضر است، بله زیبایی. همانطور که از خودتان گفتید: جنب و جوشی بی کم و کاست و ... و به تمامی بی معنا، کودکانی که می خندند... بی آن که بدانند چرا، زیبا نیست؟ نفس بکشید دوست من، این بی معنایی را که ما را دربرگرفته، نفس بکشید که همانا کلید دانایی
است،کلید شادی بی پایان...
ZibaMatn.IR