100 متن کوتاه شعر ملل ۱۴۰۳ جدید 2025

معلم جغرافیا هرچه که می خواهد ؛
بگذار بگوید

کره خاکی تنها دو دریا دارد و بس
آن هم دو چشمان تو...

چه چیزی در جهان از قطار ایستاده در باران غم انگیزتر است ؟

نان را، هوا را،

روشنی را، بهار را،

از من بگیر

اما خنده‌ات را هرگز

تا چشم از دنیا نبندم.

جا ماندم
می خواستم پرنده باشم
و پرواز کنم
حال اکنون درخت ام
با عمیق ترین ریشه هایم
جا ماندم!

دلم گرفتە،
همچون عروسکی شیشە ای!
که می خواهد گریه کند اما
لبخندی بر لب دارد.




شعر: بروسک صلاح
ترجمه:زانا کوردستانی

برای نوشتن تاریخم
اشک می خواهم
نه جوهر...

داعیه دار غیب خوانی نیستم محبوبم!
اما دنیا تمام می شود بی تردید
آن گاه که زنانگی تمام شود...

هر صبحی که صدای تو در آن طلوع نکند
شبی تبعیدی و اندوهناک است
که هفته در آن
هفت قرن می شود

من و تو چون دو کوه
دور از هم
جدا از هم
نه توانِ حرکتی، نه امیدِ دیداری
آرزویم اما این است که
عشقِ خود را با ستاره های نیم شبان
به سویم بفرستی

آنا آخماتووا

تنهایی چنین ست:
آفتاب طلوع کند و
دوباره غروب کند و
همچنان چشم انتظار کسی باشی!








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه: زانا کوردستانی

جهان بر پا نمی مانَد
مگر با سر خمیده ی ما
روی شانه ی آن که عاشقش هستیم

اگر بتوانم قلبی را از شکستن باز دارم
بیهوده نزیسته‌ام
اگر بتوانم دردی را تسکین دهم
یا کم کنم
یا به سینه سرخی افتاده یاری دهم
به آشیانه‌اش برگردد
بیهوده نزیسته‌ام

هندوانه به چه میخندد وقتی به قتل رسیده است ؟

چشمانِ محبوبم دو ستاره
و سینه اش گُلِ بهاری است



عبدالوهاب البیاتی
ترجمه ی عذرا جوانمردی