فریاد از این عشق ،که ماوای دلم بود
عشقی که برای من دیوانه،ستم بود

دلتنگ شدم فال گرفتم تو نبودی
فنجان من اینبار پر ازغصه و غم بود

یک قهوه پس از قهوه ی دیگر،چقدر تلخ
چون زهر، ولی عاقبتش دیده ی نم بود

انگار نه انگار که من، از تو شکستم
سهم من دیوانه، فقط قامت خم بود

از دور تو را دیدم و صد آه کشیدم
اینبار ولی فاصله ی ما دو قدم بود


ZibaMatn.IR