باید بروم، این من و این هم چمدانم
ای کاش یکی بود که می گفت بمانم

در طالعم انگار جز آواره شدن نیست
هر روز کسی می دهد از دور نشانم

من رود جدا مانده از اندیشهٔ دریا
عمریست که با بی خبری در جریانم

آنقدر جدا مانده ام از خویشتنِ خویش
باید به خودم یک خبر از خود برسانم

این لب که فروبسته ام از روی رضا نیست
کم خرده بگیرید که قفل است زبانم
ZibaMatn.IR