من با تو نگویم که تو پروانه ی من باش
چون شمع بیا روشنی خانه ی من باش

(در کلبه ی من رونق اگر نیست صفا هست)
تو رونق این کلبه و کاشانه ی من باش

من یاد تو را سجده کنم ای صنم اکنون
برخیز و بیا ، خود بت بتخانه ی من باش

دانی که شدم خانه خراب تو حبیبا
اکنون دگر آبادی ویرانه ی من باش

لطفی کن و در خلوت محزون من ای دوست
آرام و قرار دل دیوانه ی من باش

چون باده خورم با کف چو برگ گل خویش
ای غنچه دهان ساغر و پیمانه ی من باش

چون مست شوم بلبل من سازهم آهنگ
با زیر و بم ناله مستانه ی من باش

من شانه زنم زلف تو را و تو بدان زلف
آرایش آغوش من و شانه ی من باش

ای دوست چه خوب است که روزی تو بگویی
امید بیا با من و پروانه ی من باش


ZibaMatn.IR