هرجا که گُل ها می شکفتند
هرجا پرنده در پناهِ سبزه ها آواز سرداد
وقتی گُلِ مهتاب در تالاب رقصید
وقتی گُلِ خورشید هم از نور نوشید
وقتی که دنیا چشمِ خود از خواب بگشاد
من در دیاری دور، دور از تیرگی ها
در یاد خواهم داشت:
خورشیدِ زیبا را که هر روز
در خانه گُل می کرد، آرام
آری! برایم
زیباترین خورشیدِ عالم بود، مادر
ZibaMatn.IR