عقربه های ساعت دیواری
چون قاتلین بالفطره
کمر به قتل ثانیه هایم بسته
تیغ می کشیدند در تاریکی .
من در این کوره راه بی رنگ
دسیسه ی کلاغ های روی بام
را باور نکردم
و شب های تار بی مهتاب را.
دل بستم به صدای کاکتوس هایم
و جوهر سبز جاری رودخانه ی پشت دیوار
برشی از شعر عمارت سی پنج ام
از کتاب "من کلاغ ها را زیسته ام "
ZibaMatn.IR
