چرا اینگونه نگاهم میکنید؟
آری من خود بهتر از همه ی شما میدانم که اشتباه بود..
لازم به پوزخند زدن به سرتاپایِ خسته و خمیده ی من نیست.
می دانم که دوست داشتنش اشتباه بود ولی من دوستش داشتم..
من خودخواسته و دانسته اشتباه کردم ..
می دانستم ولی نتوانستم پیش نگاهایش، شوخی هایش، خنده های دلنشینش بی تفاوت باشم...
نتوانستم، دستهایش را بگیرم و روحم را در کالبدم نگه دارم...
نشد که اشک هایم را ببیند و آغوشش را دریغ کند از من...
اصلا می دانید نتوانستن یعنی چه؟
هیچ می دانید اگر دلتان بعد از سال های دور بندِ تار به تارِ گیسویش باشد با روح اش عجین شود چه به روزگار توانستن و اراده تان می آید؟
اگر نمی دانید ...
الهی به روزگار من و امثال من دچار گردید تا فقط بدانید وقتی با بغض می گویم نتوانستم دلیل بر ضعف عنصر من نیست..
شاید من هم دچار دعای خیر یا نفرین کسی شده ام.
او، همان چیزی بود که بعد از مدت ها باعث انقلابی عجیب در درونم شد. همان که با کسی احساسش نکرده بودم.
راست می گویند که آدم ها عاشق آدم های اشتباهی می شوند؟
نتوانستم به خاطر این قضاوتم نکنید، برایم سخت است...
و اگر می دانید نتوانستن یعنی چه!!!
پس خاموش بمانید..
خاموش بمانید و مرا سرزنش نکنید..
او اگر اشتباه هم بود...
زیباترین و درست ترین اشتباه بود...
چون حالِ دلم خوب بود.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
