کمی کنارم بمان
با من باش
با سلامِ سبزِ مهربانت
صدایم کن، “صدای تو خوب است”
یک تماس در روز کافی است
تا باور کنم
دوستم داری، به یادم هستی
تو می دانی
گفتن « دوستت دارم »
برای من
آرامشی طوفانی است!؟
که در شرم و عرق گم می شود
اینها را میشنوی
می خندی؟
من هم گاهی
وقتی به یاد تو می افتم
می خندم
یک حس خوب، مانند روئیدن نهال
روئیدن نهال صمیمیت
«در تاب آوازِ زنجره»
اما تو...
چه بی صدا
فریاد می زنی
چه بی صدا
اعتراض میکنی
وچه ساکت... سکوت می کنی
چه طعم تلخی دارد
درشتگویی در پهنه وسیع سکوت
رویت را بر می گردانی
و با پوز خندی تلخ
مرا رها میکنی
غذا سرد می شود
چای یخ کرده است
لب ها از گسیِ نگاهِ فریاد زده
بهم دوخته میلرزد
اما تو بی صدا هنوز فریاد می کشی
چه اشکی در چشمهایمان پر شد
من آن گریه ها را دوست دارم. .
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
محسن طهرانی