تردیدی نیست انسان جزئی از کل است
و در هماهنگی و همراهی کامل با تمام عالم هستی
از همین روست که هر فضایی و هر هوایی حال او را دگرگون می کند
او می شود بخشی از باران و می بارد
بخشی از مه و رمز آلود می شود و بخشی از سبزی و پر طراوت می گردد
و حالش گره می خورد به حال هستی
و حال دیگر آدمها
اینجاست که معنی عمل و عکس العمل مفهوم پیدا می کند
که هر چه کنی به خود کنی ...
سولماز رضایی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
