100 متن کوتاه پروانه ۱۴۰۳ جدید 2025

به تو پیله کرده ام چون،
بی شک میدانم که با تو پروانه خواهم شد...

از روزنِ احساس، تو را دیده دلم/
پروانه ی رخسارِ تو گردیده دلم/
هر برگ، زِ گلبرگِ رخِ خوبِ تو را/
تکرار به تکرار، پسندیده دلم/
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

برقص پیش از آنکه پروانه ها
خاطره گل های پیراهنت را
برای شکوفه های پلاسیده تعریف کنند
و حریر نازکِ دامنت را
دست های زبرِ زندگی نخ کش کند

چطور می‌شود به یک پروانه تبدیل شد ؟
باید آنقدر آرزو و اشتیاق پرواز داشته باشی که دیگر دلت نخواهد کرم باقی بمانی

آتش گرفتم بی تو و پروا نکردم
پروانگی کردم ولی پَر وا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

تار توهم می تند
عنکبوت خیالم
خدا کند
پروانه شکار کنم.

ساکت در پیله ی خویش به فکر پروانه شدن !🦋

من دورَت نمیزنم دورَت میگردم
مثل پروانه دورِ شمع مثل زمین دورِ خورشید
مثل من دور ماه دورِ دنیا دور تو️

روز مادر
ساعت خوابیده بود
پروانه ای‌ روی صندل

شمع من باش که قلبم خود پروانه ی توست

می تَپَد با نفست؛ آه که دیوانه ی توست...

صبح
لب های توست
هر بار که می بوسی ام
پروانه ای
در باغ دلم
از خواب می پرد...


️️️

ما که قراره پروانه شیم
بزار دنیا تا میخواد پیله کنه

عشق که تو باشی
مگر می شود پروانه نشد و
دورت نچرخید
عشق که تو باشی
مگر می شود که در غم دوری ات
مثل شمع آب نشد

به دل شمع زد،

--پروانه!

آن هنگام که دید،

گل را

از شاخه چیدند...





لیلا طیبی(رها)

چشم های دریده / اشک اشک
پیله ی دریده یعنی؛
پروانه ای پرواز کرده است.

مزرعه خشکی شدم که مسلخ پروانه هاست \\

و یاد تو مترسکی مصلوب شده، بر سینه آن

ارس آرامی

پیله کردم به تو هربار که پروانه شوم

آن قدر چرخ زنم چرخ که پروانه شوم



آرزویم همه این است که یک لحظه فقط

بر سرم سایه شوی بر سر تو شانه شوم

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

گاهی از پیله تنهایی ات خارج شو...
شاید کسانی را اطرافت دیدی که منتظر پروانه شدنت هستند..

نویسنده: vafa

تنیده شدم چون پیله به دورت
من از پروانه شُدَنت نمی ترسم
پرواز سهم توست
من ابریشم می شوم
پیراهنی برازنده ی مردی با رسم پروانه

تنهایی ام
صدای کهنه ی دری چوبی
که سالهاست
باد به بازی اش گرفته
من تو را
چون پروانه ای
که در دشتی آرام گم شده باشد
دوست دارم...

ای کاش که پروانه ی زیبا باشیم

یا قاصدکی میان گلها باشیم

سرشار ز عشق تا سحر در بُستان

خنیاگر دل چو مرغ مینا باشیم

بادصبا

شمع اگر کشته شد از باد مدارید عجب

یاد پروانهٔ هستی شده بر باد کنید

من آن پروانه ای هستم، که آتش می زنم جان را



به هر گلشن ، به ویرانه ؛ که باشد دلستان من

بادصبا

ای آسمان ،
کم پیله کن
پروانه می سازد
دلم .
حجت اله حبیبی

پروانه شعری سرود
در صراحتِ آتش؛
عشق یعنی:
(( دو بالِ سوخته )).

*غریق*


حلقه ی شکسته ی آب
غرقه ی رویا
پروانه ی کوچک

انتظار

انتظار را باید از پروانه آموخت،

چه می دانیم،چه می فهمیم

هراسِ بی اَمانِ شعله را

شاعر:حسن سهرابی

میشه پروانه شد و روی هر گلی نشست
اما بهتره، مهربون شد و به هر *دلی* نشست

من شکوفایی گل های امیدم را در رؤیاها می بینم، و ندایی که به من می گوید:
"گر چه شب تاریک است دل قوی دار، سحر نزدیک است" دل من در دل شب خواب پروانه شدن می بیند...

روزگاری من اگر...
دیوانه ات بودم گذشت
شمع بودی و من پروانه ات بودم گذشت

لبخند زدی وآسمان آبی شد/شبهای قشنگ بهمن مهتابی شد/پروانه پس از تولد زیبایت/تا آخر عمر غرق بی تابی شد.
تولدت مبارک ….

دلم به حال پروانه‌ها می‌سوزد
وقتی چراغ را خاموش می‌کنم ،
و به حال خفاش‌ها ؛
وقتی چراغ را روشن می ‌کنم
نمی شود قدمی برداشت ،
بدون آن ‌که کسی نرنجد !

باور آدمهای ساده را خراب نکن
آدمهای ساده با تو تا ته خط می آیند
و اگر بی معرفتی ببینند، قهر نمی کنند!
میمیرند
مرگِ پروانه را آیا دیده ای؟
پروانه با یک تلنگر میمیرد .