بی من در آن هوای برگریزان چه گونه سر می کنی؟
با برگ های زیبای خزان چه گونه سر می کنی؟
ای گوسفند گرگ بُرده! تو بی شانه های چوپان
با چشم های هر شبه گریان چه گونه سر می کنی؟
«آه ای یقینِ گم شده ای ماهیِ گریز»
با شاعرانِ تیز دندان تو چه گونه سر می کنی؟
در فتحِ قله های بلندای قامتت
با مردهای کوچکِ آسان چه گونه سر می کنی؟
تو گویی که پر کنند دمی فکرِ تخت را
با صندلیِ خالی در ایوان چه گونه سر می کنی؟
تو که از همرهانِ سست عناصر شده ای
بی دست های رستمِ دستان خود چه گونه سر می کنی؟
یادت بمانَد قلب بیمار در تنِ مرا
وقتی شکسته می خوری با آن چه گونه سر می کنی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
