100 متن کوتاه تلخ ۱۴۰۳ جدید 2025

دل شکستیّ و شبی یک نفر از جنسِ خودت
خنده ای تلخ به چشمانِ تَرَت خواهد کرد

همه ی هستیِ من! ، با منِ بیمار بگو
خبرِ مرگِ من آیا پَکَرَت خواهد کرد؟

تلخی اخلاق را اندام موزون حل نکرد
استکانم شد کمر باریک و چایم تلخ ماند

خوش به حال دل فرهاد که در مدت عمر
مزه ی تلخ ترین خاطره اش شیرین است

به گمانم یک نفر دستش خورد

چای ریخت روی تقویم.

و تمام روزها

تلخ شد.

من گره می زنم این فاصله ها را هرشب
تا که کوتاه کنم قصه ی تلخ جدایی ها را

کنارم‌گذاشتی
که‌تلخم‌کنی؟
شرابی‌شدم‌نابی،حسرت‌بکش

چه تلخ است علاقه ای که عادت شود...
عادتی که باور شود...
باوری که خاطر شود...
و خاطره ای که درد شود...

کام دل گر چه شد از شور غم عشق تو تلخ
جان شیرین منی، بلکه ز جان شیرین تر

گاهی فراموشش بکن
گاهی به دور از هر خیال
مقصد کجا...؟یا کیستی...؟گاهی بخند و بیخیال

زندگی به من آموخت
آنکه کام دیگری را تلخ می کند...
غیر ممکن است
کام خودش شیرین باشد...

آرام شده ام
مثل درختی در پاییز
وقتی تمام برگ هایش را
باد برده باشد !
تلخ و آرام شده ام..

چه تلخ است به قصد پرواز، سقوط را تجربه کردن
نویسنده عطیه چک نژادیان

ساکنان دریا
پس از مدتی
دیگر صدای امواج را
نمی شنوند...
چه تلخ است قصه ی عادت...

اسکار تلخترین جمله هم

تعلق میگیره به

«کاش هیچ وقت نمیشناختمت»

چه بی تابانه میخواهمت... ای دوریت آزمون تلخ زنده بگوری...!

بعد مرگم شعر هایم را بخوان تا بشنوی / سرگذشتم تلخ تر از درگذشتم بوده است

شب خودش پر می کند بغض گلویم بی سبب... وای بر وقتی که غم هم پا به پایش می دود...

زندگی سخت نیست، زندگی تلخ نیست
زندگی همچون نت های موسیقی بالا و پایین دارد
گاهی آرام و دلنواز
گاهی سخت و خشن
گاهی شاد و رقص آور
گاهی پر از غم
زندگی را باید احساس کرد

تلخ کنی دهان من / قند به دیگران دهی

رفتیم و داغ دل ما به دل روزگار ؟ هه! رفتیم و داغ دل ما به هیچ کس نماند

تلخ ترین حادثه قَرن است
اینکه تنها کسی که میتواند
حالت را خوب کند،
علت حال بدت باشد.

این تن خسته
ز جان تا به لبش
راهی نیست...

‏چه تلخ باشی چه شیرین
من از یک ذره ات هم نمیگذرم

زندگی به من آموخت
آنکه کام دیگری را تلخ می کند
غیر ممکن است
کام خودش شیرین باشد

مرگ تلخ است و نابکار
من قلبم درد میکند
من به تو می اندیشم
در سفر به سفری بی بازگشت رفتی

امید رهایی نیست
وقتی همه دیواریم ..

قسمت تلخ زندگی اینجاست که مجبوریم بدون آدمایی که دوستشون داریم ادامه بدیم

باور کن زندگی را ...
شیرین مثل غمِ کودکان بالا شهر
تلخ مثل شادیِ کودکان کار

اگر می شود به آدم های تلخ
دلسوزانه لبخند بزنید
شاید آنها شیرینی کلامشان را
در نقطه ای از زمان
در اتفاقی ناخوشایند
یا به آدمی ناخوب
باخته اند.

تلخ ترین لحظه آن جا بود که لبهٔ پرتگاه ایستادیم اما کسی نگرانمان نشد ...
شاید انقدر ساکت ماندیم که فراموشمان کردند ..!

کاش هیچ وقت به اون نقطه نرسین که با تموم وجود بپذیرین، واقعا اوضاع همینه که هست و من هیچ غلطی برای تغییرش نمی تونم بکنم¡

می کشم تو را نفس
اما،چه تلخ است
دم و بازدم
یادت

انگار قهوه تلخ بر روی تقویم ریخته شده
که اینگونه روزهایم تلخ شده است...

شقایق باباعلی

دارد به سفر می رود امشب چمدانم
با خاطره ای تلخ که من خالق آنم

تلخ شد این زندگی بعد از تو ای شیرین من!
تا همیشه “بی” ستون کردی تن این مرد را

طعم تلخ عشق تو
و طعم تلخ قهوه عصر جمعه عجب ترکیب غم انگیزی است...!

|□هستی اما .......کمرنگ
|◇حرف میزنی اما ......تلخ
|♡محبت میکنی اما ....سرد
|^چه اجباریست در دوست داشتن من ؟!

تلخ نه الکل است،نه سیگار و نه قهوه..
میدانی چیست!؟ تلخ به یاد آوردن قول و قرارهای اولین روز دلدادگی بود، که به خیالمان قرار بود ابدی شود..

چشمی به انتظار
در قابِ پنجره،
چشمی پُر از غبار
در باغِ خاطره،
اینک هجومِ زهر
در تلخِ حنجره،
تسلیم گریه شد
چشمی که انتظار.

قهوه اگر تلخ است
چه انتظار بیهوده ای ست
شیرین کامی فال را

یک جمعه
تنهایی ات را
به قهوه مهمان می کنم
تلخ تلخ
من
با لبخندم
تو
با حرفهایت
شیرینش کنیم

تلخ شد
طعم شیرین شعرهایم
افتاد
شکست
فنجان سفید گل مشکی

نفس خائن زندگی را تلخ بر من کرده است/ وای بر آن کس که دزدش در درون خانه است

جنگ باشد
قحطی باشد
قهوه ام تلخ باشد
سرد باشد
چه اهمیتی دارد
تو باشی
همه چیز خوب است …

رفتم
که او را
ببینم
آنها را دیدم...!!

عجب تلخ بود
شیرینی دروغ عاشق بودنش…

چه تلخ باشی
چه شیرین!
من از یک ذره ات هم نمی گذرم!

یک فنجان قهوه به من بدهید
شکر لازم نیست
تلخ می خورم
یک استکان چای به من بدهید
قند لازم نیست
تلخ می خورم
می خواهم تمام تلخی ها را یک جا َسر بکشم
شاید تمام آن
تمام شود...

عشق گاهی زخم و گاهی مثل مرهم

میشود

عشق گاهی ننگ و گاهی، رقص پرچم

میشود

عشق گاهی شوکران تلخ و گاهی چون

عسل
گاه شیرین می شود ، گاهی پر از غم

میشود……

ماییم و خزانی و
دل بی برو باری
گور پدر باغ و بهاری که تو داری

کودک درونم به قاتلی تبدیل شده....
بعد تو هر کسی که می آید او را می کشد...

تلخ کنی دهان من
قند به دیگران دهی..

گاهی صدای پای تو می آید
با اضطراب به سمت در می آیم
در را که باز میکنم
بهار آمده
و
تلخ ترین حقیقت این است که
سه فصل دیگر نبوده ایی!

چقدر تلخه...
به همه آرامش بدی ؛
ولی خودت یه شونه گرم
برای غصه هات نداشته باشی..!