سندرمِ زبونِ بی قرار

من یه رفیق ِ نویسنده دارم که عاشقانه های خیلی قشنگی مینویسه
دیروز که پست گذاشته بود زیرِ پستش نوشته بود
بخدا به پیر به پیغمبر این نوشته ها بی مخاطبه  و من عاشق نشدم😐


خب عزیز من چرا باید بیای اصلا برای هر کسی توضیح بدی که این شعر من برای مخاطب خاصی هست یا نه
به کسی چه ربطی داره🤷‍♀️
تو هم آدمی ، منم آدمم ، اونا هم آدمن
یک آدم هم امکان داره عاشق بشه
دلتنگ بشه
شکست بخوره
حالش بد باشه
گریه کنه
انتظار بکشه

پس ببین یه چیزِ عادیه و اینکه یه نویسنده توی قلبش یه پرنده داره
اون پرنده هر بار به یه آسمون پر میکشه
یه بار به آسمونِ عشق
یه بار آسمون دلتنگی
یه بار سیاست
یه بار فقر
همه میره همه جا...
چون این خصلت نویسنده هاست کا زبونِ دلِ بقیه آدما باشن

حالا یه سری زبونای بیقرار میان یه حرفایی میزنن...
افرادِ مبتلا به این سندرم زبونشون مدام در حالِ وول خوردنه
به طوری که نمیتوانند آن موجود گوشتی را در دهان نگه دارند
و مدام در باره ی دیگران در حالِ اظهارِ نظر هستند.

-چقد چاق شدی
-چقد لاغری
-پاهات پرانتزیه
-چشمات چرا اینجوریه
-چقد میخوری
-خونتون خیلی کوچیکه
-رنگ پوستت چرا بده
-رتبه کنکورت چند شده
-آخرش چیزی که میخواستی قبول نشدی
 

دوستان

با این افراد کاری نداشته باشید زیرا از رد دادگان هستند و شما فقط میتوانید با بی توجهی به آنها قدم کوچکی در بهبودشان بر دارید

حالا همگی دست به آسمان میبریم و برای شفای زبان های بی قرار دعا میکنیم!

-خدایا ما را از شر زبان های بد حفظ بفرما  و آرامش و سکونی  به زبان های کوچکوارشان بده🤲


بلند بگو آمین!



و در اخر به کسی جز خودت ربط نداره داری چیکار میکنی پس راحت باشو راهِ دلت با نظارتِ مغزت برو 💚🌱
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
صفحه اینستای من: sahar.ghazani