👌شعرمثنوی محلی مازندرانی

خدایا تَرسِمِه یَگ روز بَمیرم
خوشی رِه مِن پَسِ مرگم نَوینم
گناهِ مِن بَوِه فَتّ و فراوون
دُومِه تِه دِل بَوِه از دستِ مِن خون
مِه ارمونه تِه رحمت رِه بَوینم
یَتا گل از تِه گلدون من بچینم
مِه دلخوشی اینه تو مِه پناهِی
مِه حالِ بهتر از مِن تو گواهی
خدایا یَتا روز دَسِش نواشَم
زنائِه وَر مِن بی ارزش نواشَم
همیشه سالم وسرزنده باشم
تِه رِه جان خدا من بنده باشم
زن و بچه مِه دَس راضی بَواشَن
به یادِ من پس از مرگم دَواشَن
نَوو حقِ کسی بر گردنِ مِن
نَیرِه آهِ کسی این دامنِ مِن

✅شعراز:حسین صالحی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
حسین صالحی