دلنوشته:غرور
غرور عجب چیز بدی است!
آنقدر سرسخت و دل سنگ می کند چنان به غُل و زنجیرت می کشد که
دستانت، دیگر دستان کسی را نمی گیرد، چشمانت غیر خودت کسی را نمی بیند، گوش هایت به جز حرف خودت حرف کسی را نمی شنود.
غرور چنان بر آدم حاکم می شود که وجود آدم را به اختیار می گیرد .
و آدم را با پای خود به دام نابودی
می کشاند.
آدم را به قلّه می برد اما یک روزی دور از ذهن سقوطی فاجعه آور را رقم می زند. و زیر پای آدم ها خُرد و دلیل خواهی شد. اسما رحمانی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
اسمارحمانی